ارزيابي عملكرد حرارتي بافت‌هاي شهري در اقليم شهر تهران: آموزه‌هايي براي طراحي شهري حساس به شرايط خرداقليم

آسايش حرارتي در فضاهاي شهري به دليل نقش چشمگير آن در كيفيت اين فضاها از اهميت به سزايي برخوردار است. بنابراين، ضروري است طراحي فرم فضاهاي شهري با در نظر گرفتن اصول آسايش حرارتي صورت گيرد. پژوهش حاضر به كمك شاخص‌هاي آسايش حرارتي، چارچوبي براي سنجش جامع اثرات فرم شهري بر عملكرد حرارتي (آسايش و استرس حرارتي) در فصول گرم سال ارائه. همچنين، فرايند تدوين الگوي فضاييزماني آسايش حرارتي به‌مثابه ابزاري براي سنجش سناريوهاي طراحي بافت‌هاي مسكوني در راستاي كاهش جزاير حرارتي معرفي مي شود. در تحقيق حاضر، مؤلفه‌هاي فرم بافت شهري از قبيل نسبت فضاي باز و نيز مؤلفه‌هاي مربوط به پروفايل معابر، از قبيل ارتفاع ساختمان‌ها، جهت و درجه محصوريت در نمونه‎هاي منتخب شهر تهران بررسي گرديده است. ارزيابي نقش اين دو دسته مؤلفه در عملكرد آسايش حرارتي سبب مي‌شود تا نقش توأمان مؤلفه‌هاي فرم ساختمان‌ها و معابر در بافت‌هاي شهري باهمديگر ديده شود. بر اين اساس، عملكرد هر يك از گونه بافت‌هاي شهري در تأمين آسايش حرارتي و نيز ايجاد استرس حرارتي تعيين و تحليل مي‌گردد. چنين تحليل‌هاي فضاييزماني در محيط شهري، طراح را قادر به ارزيابي طرح خود كرده و راهكارهايي براي بهبود وضعيت موجود ارائه ‌دهد تا كيفيت فضاهاي شهري در اقليم‌هاي گرم ارتقا يابد.