ارزيابي رابطه آموزش دانشگاهي و فعاليت حرفه‌اي در رشته‌هاي معماري و شهرسازي نمونه تفصيلي: دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه هنر

وجود فاصله ميان آموزش دانشگاهي و فعاليت حرفه‌اي در رشته‌هاي معماري و شهرسازي در ايران مسئله‌اي جدي و رو به رشد است. مطالعه دقيق اين فاصله، علل و وجوه مختلف آن و همچنين ارزيابي صحيحي از انتظارات و رويكردهاي طرفين، لازمه اصلاح وضع موجود و دستيابي به فضاي عمومي سالم در اين رشته‌ها است. ابتدا عمق آسيب موجود، وجوه و دلايل مختلف آن و اهميت تلاش براي اصلاح آن از مصاحبه با صاحبنظران حرفه و برخي مسئولين ارگان‌هاي دولتي و دانشگاهي روشن مي‌شود. سپس ارزيابي دقيقي از وضعيت دانش‌آموختگان، با ارائه پرسش‌نامه‌اي در دفاتر حرفه‌اي انجام مي‌شود، كه نتايج آن به صورت قياسي با پرسش موازي از دانشگاه، در محدوده اساتيد و دانشجويان، و نگاهي به فضاهاي آموزشي و حرفه‌اي در كشورهاي ديگر مورد بررسي تفسيري قرار مي‌گيرد. در نتيجه اين پرسش مشخص مي‌شود كه بيشترين مشاركت دانش‌آموختگان اين رشته‌ها در فعاليت حرفه‌اي در تهيه مدارك است و از سطح تخصصي پايين‌تري نسبت به كشورهاي ديگر برخوردار است، توانمندي دانش‌آموختگان از نظر دانشگاه نزديك به متوسط و از نظر حرفه‌، به خصوص در زمينه دانش فني و اجرايي و دانش علمي و حقوقي، بسيار ضعيف است و همچنين مهمترين معيارهاي دفاتر بر خلاف كشورهاي ديگر بر موضوعات اخلاق و انگيزه متمركز است.