تأثير 8 هفته تمرينات تركيبي به همراه مصرف مكمل آويشن بر سطوح سرمي MCP-1 و مقاومت به انسولين مردان داراي اضافه وزن

زمينه و هدف: با وجود بررسي اثرات ضدالتهابي تمرينات ورزشي، تاثير همزمان تمرينات ورزشي و مصرف مكمل آويشن بر عوامل التهابي مشخص نيست. از اين رو، هدف تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرينات ورزشي تركيبي همراه با مصرف مكمل آويشن بر سطوح سرمي پروتئين 1 جاذب شيميايي مونوسيتي (MCP1) و مقاومت به انسولين مردان داراي اضافه وزن بود. روش تحقيق: تعداد 40 مرد داراي اضافه وزن با ميانگين سني 2/99±29/35 سال و شاخص توده بدن 1/20±27/66 كيلوگرم/متر مربع به صورت تصـادفي در چهـار گـروه مسـاوي شـامـل گـروه‌هاي دارونما، آويشن، تمرين، و تمرين+آويشن قرار گرفتند. برنامه تمرين تركيبي (مقاومتي هوازي)  به مدت 8 هفته و با تكرار 3 جلسه در هفته اجرا شد. برنامه تمرين مقاومتي مشتمل بر 6 حركت با شدت 8075 درصد يك تكرار بيشينه (1RM) بود. برنامه تمرين هوازي نيز به صورت 2010 دقيقه دويدن با شدت 7570 درصد حداكثر ضربان قلب به اجرا درآمد. دو گروه آويشن و تمرين+آويشن روزانه يك كپسول 500 ميلي‌گرمي آويشن مصرف كردند. سطوح MCP1 و انسولين به روش الايزا اندازه‌گيري شد و داده‌ها با آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معني‌داري 0/05 p تجـزيه و تحليـل شدند. يافته‌ها: دو شاخصMCP1 و مقاومت به انسولين در گروه تمرين (0/001 p) و تمرين+آويشن (0/001 p) به صورت معني‌دار كاهش يافتند، به گونه اي كه اين تغيير در گروه تمرين+آويشن بزرگ‌تر بود (0/05 p). به علاوه، در گروه آويشن در مقايسه با گروه دارونما، فقط مقاومت به انسولين به صورت معني‌داري كاهش يافت (0/001 p). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تمرينات ورزشي (مركب از تمرينات مقاومتي و هوازي) در تركيب با آويشن، داراي تاثيرات مثبت سينرژيكي براي افراد داراي اضافه وزن هستند كه بواسطه تعديل عامل التهابي MCP1 و كاهش مقاومت به انسولين ايجاد مي‌شود.