تأثيرتمرينات ورزشي هوازي-پيلاتس بر سطوح سرمي آنزيم هاي كبدي و سونوگرافي بيماران مبتلا به كبد چرب غير الكلي

زمينه و هدف: بيماري كبد چرب غير الكلي شايع ترين بيماري مزمن كبدي است كه صورت عدم كنترل، ممكن است سبب فيبروز، سيروز و تخريب سلولي كبد گردد. تغييرات سبك زندگي و افزايش فعاليت بدني، اساس مديريت اين بيماري اند. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير تمرينات هوازي پيلاتس بر سطوح سرمي آنزيم هاي كبدي و سونوگرافي بيماران مبتلا به كبد چرب غير الكلي بود. روش تحقيق: در اين مطالعه نيمه تجربي، 20 مرد مبتلا به كبد چرب غير الكلي از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. دوره تمريني 6 هفته بود و طي اين مدت، گروه تجربي 4 روز در هفته به مدت 60 تا 90 دقيقه به اجراي تمرينات هوازي و پيلاتس به ترتيب با شدت 60 تا 90 و 40 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب پرداختند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از پايان مداخله، جمع آوري نمونه هاي خوني براي تعيين فعاليت آنزيم هاي كبدي و سونوگرافي به منظور تعيين درجه كبد چرب انجام شد. از روش هاي آماري t وابسته و مستقل، و آزمون هاي ناپارامتريك ويلكاكسون و يو من ويتني به منظور تجزيه و تحليل داده ها بهره برداري شد و سطح معني داري 0/05 p در نظر گرفته شد. يافته ها: در گروه تجـربي، سطـوح سرمي آنـزيم هاي كبدي آلانين آمينوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمينوترانسفراز (AST) كاهش معني داري يافتند (به ترتيب با 0/02=p و 0/001=p). به علاوه، درجه بندي كبد در گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل كاهش معني داري (0/003=p) را نشان داد. نتيجه گيري: اجراي تركيبي از تمرينات هوازي – پيلاتس در طول 6 هفته و با تكرار 4 جلسه در هفته، اثر معني دار بر بهبود بيماري كبد چرب و شدت آن دارد و مي تواند به عنوان يك روش غير دارويي بكار گرفته شود.