مقايسه اثربخشي نمايش‌درماني و موسيقي‌درماني بر اختلال خواب كودكان مبتلا به سوگ

مقدمه: كودكان در مقايسه با بزرگسالان به شكل متفاوتي سوگ را تجربه مي كنند. بر اين اساس درمان‌ مشكلات اين كودكان نيز بايد مناسب با شرايط آنها باشد. بر اين اساس هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي نمايش‌درماني و موسيقي‌درماني براختلال خواب كودكان مبتلا به سوگ بود. روش‌‌كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي همراه با پيش‌آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش، شامل همه كودكان مبتلا به سوگ مراجعه كننده به كلينيك‌هاي روان‌شناختي شهر اهواز در مقطع زماني 4 ماهه در سال 1396 به تعداد 93 نفر بودند. بر اساس ملاك هاي ورود، تعداد 45 كودك دختر و پسر داراي علايم سوگ انتخاب و به شيوه كاملاً تصادفي در گروه‌هاي آزمايشي نمايش‌درماني، گروه آزمايشي موسيقي‌درماني و گروه كنترل (هرگروه15 كودك) گماشته شدند. ابزار پژوهش با مقياس اختلال خواب (اوونز و همكاران،2000) (CSHQ) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس تك متغيري با استفاده از نـرم افــزار spss21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه هر دو درمان نمايش درماني (پيش‌آزمون 7.33 ±75.33 و پس‌آزمون5.37 ±56.53) و موسيقي درماني (پيش‌آزمون 7.47 ±71.06 و پس‌آزمون6.46 ±64.33) بر كاهش اختلال خواب در كودكان مبتلا به سوگ اثربخش بودند (p 0.01) و بين اثربخشي نمايش درماني و موسيقي درماني بر كاهش اختلال خواب در كودكان مبتلا به سوگ، تفاوت معني‌داري به نفع نمايش درماني وجود داشت (p 0.05). نتيجه‌گيري: ارج نهادن به خلاقيتهاي درمانجو و عدم پايبندي به چارچوبهاي كليشه‌اي درمان را شايد بتوان مهمترين دلايل اثربخشي نمايش‌درماني و موسيقي درماني دانست. بنابراين مي‌توان بيان نمود كه نمايش‌درماني و موسيقي درماني مي‌توانند به عنوان يكي از روشهاي درماني كمك به مشكلات روان شناختي كودكان مبتلا به سوگ بكار گرفته شود.