بررسي نقش رسانه در سياستگذاري مبارزه با فساد مبتني بر رويكرد نظام درستكاري ملي

رسانه ها با انعكاس اخبار گوناگون در خصوص فساد مي توانند گام بزرگي در برجسته سازي اين پديده شوم ايفا نمايند و اين اقدام رسانه ها مي‌تواند توجهات مردم و مسئولين را متوجه مسايل اين حوزه نموده و در صورت نياز براي سياستگذاري مورد توجه قرار گيرد. رويكرد نويني كه كشورهاي مختلف در پيشگيري از فساد و ارتقاي سلامت اداري اتخاذ نموده اند، رويكرد نظام ملي درستكاري است. رويكرد ياد شده بيان مي دارد كه براي سياستگذاري مبارزه با فساد، تمامي بخش هاي جامعه بايد در تعامل با يكديگر در راستاي درستكاري ملي به هم نزديك شوند و موفقيت سياست هاي مبارزه با فساد نيازمند ائتلاف و همكاري گسترده و نزديك بخش هاي مختلف جامعه براي حمايت از آنها است. براساس اين رويكرد بازيگران مختلفي (قوه مقننه، مجريه، قضاييه، جامعه مدني، احزاب، آمبودزمان، پليس، رسانه ها و...) در شناسايي مشكل فساد و نهايتاً قرار گيري آن در دستوركار دولت و نهادهاي سياستگذار اين حوزه و رفع آن دخيل هستند. يكي از اين بازيگران رسانه ها هستند. از اين رهگذر در مقاله پيش رو با روش تحليل كيفي داده هاي موجود مبتني بر مطالعات اسنادي و كتابخانه اي، به نقش و جايگاه رسانه ها در نظام ملي درستكاري پرداخته مي شود. وجود آزادي اطلاعات و به رسميت شناختن و حق دسترسي همگاني به آن، وجود آزادي مطبوعات و رسانه‌ها، عدم سانسور و خودسانسوري، استقلال ساختاري، محتواي، مالي و سياسي رسانه‌هاي همگاني، و تأمين استقلال حرفه روزنامه‌نگاري، به عنوان مهم‌ترين شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي ستون رسانه در نظام ملي درستكاري بيان شده كه فقدان آنها موانعي جدي بر سر راه رسانه در نظام ملي درستكاري محسوب مي‌گردد.