بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر اثربخشي مديران با توجه به متغير ميانجي سرمايه فكري

هدف اصلي اين تحقيق بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر اثربخشي مديران با توجه به نقش واسطه اي سرمايه فكري در سازمان امور مالياتي است. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي، و از نظر شيوه گردآوري اطلاعات توصيفي و از حيث ارتباط متغيرها از نوع توصيفي- علي به شيوه تحليل عاملي و الگويابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري اين تحقيق شامل 85 نفر از مديران سازمان امور مالياتي استان يزد است كه به علت كوچك بودن جامعه آماري از شيوه سرشماري استفاده شد. براي جمع آوري داده ها از سه پرسشنامه استاندارد اثربخشي مديران )مقيمي و رمضان، 0931(، سرمايه اجتماعي )كندي (1998 ،و سرمايه فكري )گريفين، 5991( استفاده شده است. سرمايه اجتماعي به عنوان متغير مستقل شامل عوامل اعتماد، مشاركت، توانايي برقراري ارتباط، تنوع معاشرت و بخشش و داوطلبي است و اثربخشي مديران به عنوان متغير وابسته و سرمايه فكري با ابعاد تجربه، تحصيلات، آموزش، خلاقيت و سلامت بهعنوان متغير ميانجي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين تحقيق ،كه با استفاده از نرم افزار Amos به دست آمد، حاكي است كه سرمايه اجتماعي با افزايش و ارتقاي سرمايه فكري در سازمان از يك سو به صورت مستقيم با ضريب مسير 0.44 و از سوي ديگر به صورت غيرمستقيم با ضريب مسير 0.62 از جمله متغيرهايي است كه ميتواند اثربخشي مديران را افزايش دهد.