سنجش تأثير سابقه ذهني كوتاه مدت و بلندمدت كاربران در ادراك آسايش حرارتي (مطالعه موردي: ساختمان مديريت دانشگاه شيراز)

انسان جهت گذران امور روزانه خود نياز دارد كه نسبت به شرايط، رضايتمندي كافي داشته باشد. سطوح رضايتمندي متفاوت است و مي تواند شامل عوامل اجتماعي، رواني و محيطي باشد. يكي از جنبه هاي مؤثر بر رضايت جسمي و رواني افراد، قرارگيري در شرايط آسايش حرارتي است. در سال هاي اخير به دليل مطرح شدن مسأله تغييرات اقليمي، گرمايش جهاني و اثرات جزيره گرمايي، نقش مسأله آسايش حرارتي پررنگ شده است و مبناي بسياري از پژوهش ها در كشورهاي مختلف شده است. سطوح نارضايتي از شرايط آسايش، نشان از آن دارد كه علاوه بر مؤلفه هاي فردي و محيطي، مؤلفه هاي ديگري نيز، بر ادراك حرارتي فرد اثرگذارند. طي مطالعات اكتشافي مختلف يكي از معيارهاي اثرگذار، تفاوت در پيشنيه حرارتي است كه تفاوت هاي فردي در ادراك حرارتي را رقم مي زند. از اين رو اين مقاله با هدف شناسايي تأثير سابقه ذهني افراد بر ادراك آسايش حرارتي و نهايتا واكنش رفتاري مناسب در جهت سازگاري، مطالعه اي ميداني (در قالب پرسشنامه و مشاهده) در ساختمان مديريت دانشگاه شيراز، در دي ماه 1397 به مدت چهار روز كاري، را انجام داده است. نتايج مطالعه همزمان مؤلفه هاي فردي، محيطي و فيزيولوژيكي بر پاسخ هاي حرارتي افراد بر روي 108 شركت كننده نشان مي دهد، سابقه ذهني كوتاه مدت و بلندمدت افراد مي تواند در پاسخ هاي حرارتي فرد، به طور خاص، ترجيح حرارتي اثرگذار باشد. البته ميزان اثرگذاري در خصوص معيارهاي مختلف سابقه ذهني و افراد مختلف تفاوت هايي دارد كه طي تحليل هاي آماري همبستگي و رگرسيون لجستيك، در اين مقاله مشخص شده است. قابل ذكر است شدت همبستگي در اغلب موارد ضعيف و كمتر از 0.3 محاسبه شده است. با اين حال به دليل اثرگذاري بر رفتارهاي سازگاري افراد لازم است در روند طراحي و خصوصا مدل هاي پيش بيني آسايش حرارتي لحاظ شود.