بررسي فراواني و علل آسيب هاي شغلي ناشي از نيدل استيك در بين پرستاران بيمارستان‌هاي آموزشي شهر خرم آباد در سال 1399

مقدمه: نيدل استيك شدن يكي از مشكلاتي است كه كاركنان مراكز بهداشتي درماني به ويژه پرستاران با آن مواجه هستند. با توجه به اهميت اين موضوع هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان فراواني و علل آسيب نيدل استيك در بين پرستاران مي باشد. مواد و روش ها: اين پژوهش مطالعه مقطعي تحليلي بود و جامعه پژوهش را كليه پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي شهر خرم آباد در سال 1399 تشكيل دادند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسش نامه اي شامل دو بخش اصلي بود. بخش نخست در زمينه مشخصات دموگرافيك و بخش دوم شامل سؤالات تخصصي درباره نيدل استيك بود. براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 15 وآزمون رگرسيون لجستيك استفاده شد. يافته ها: دراين مطالعه بصورت تصادفي ساده 380پرستار از كل بيمارستان هاي آموزشي شهر خرم آباد انتخاب شدند. از كل 380 نمونه، 204 پرستار (53.7%) نيدل استيك شده بودند و 176 نفر (46.3%) نيدل استيك نداشتند، 301 نفر (79.2%) زن و 79 نفر (20.8%) مرد بودند. 194 نفر (52%) بين 2030 سال، 142 نفر (38.1%) بين 3040 سال و 37 نفر (9.9%) بالاي 40 سال سن داشتند. به لحاظ آماري نتايج نشان داد كه همبستگي معناداري بين نوبت كاري و نيدل استيك شدن (0.003=P)، سابقه كار و نيدل استيك شدن (0.027= P) و بخش محل خدمت و نيدل استيك شدن (0.015=P) وجود دارد. نتايج نشان داد كه همبستگي معناداري بين جنسيت، سن، بيمارستان محل خدمت، تحصيلات و نيدل استيك شدن وجود ندارد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اين كه در كشور ما به دلايل مختلف استفاده از ابزار و روش هاي جديد تزريق رايج نيست لذا كوشش براي تغيير رفتار شغلي پرستاران بايد با تأكيد بيشتري انجام گيرد.