بررسي تأثير ابعاد سلامت بر انتخاب مسكن استيجاري در بين شهروندان شهر شيراز

وضعيت اقتصادي افراد در جوامع كنوني، نقش مهمي در گرايش به زندگي آنها در گونه هاي آپارتماني و تبديل آن به يك الگوي رايج در مسكن شهري دارد. اين در حالي است كه زندگي در اين گونه فضاها با مشكلات عديده اي چون افزايش ميزان كمبود ويتامينD ، اضافه وزن و كاهش سلامت جسماني، انواع آسيب هاي اجتماعي، كاهش فضاهاي شخصي و كاهش سطح سلامت رواني همراه است كه اين موارد خود تهديد كننده سلامت ساكنان به شمار مي رود. با اين حال از ديدگاه سازمان بهداشت جهاني، سلامت به معناي تأمين همزمان سه بعد جسمي، رواني و اجتماعي افراد است. بنابراين به نظر مي رسد كه وضعيت اقتصادي افراد، تأثير مستقيم و بي واسطه اي بر كيفيت زندگي و تأمين سلامت آنها دارد. به همين منظور پژوهش حاضر به دنبال بررسي سه بعد سلامت در ترجيحات مردم با وضعيت اقتصادي متفاوت، به هنگام انتخاب مسكن آپارتماني و اولويت مؤلفه هاي تأثيرگذار در انتخاب آنها در اين سه حوزه است. به عبارت ديگر پژوهش حاضر به دنبال آن است تا روشن نمايد كدام بعد سلامت در ترجيحات افراد در انتخاب مسكن در اولويت قرار دارد و آيا وضعيت اقتصادي مردم بر ترجيحات آنان تأثيرگذار است يا خير؟ به همين منظور روش پژوهش حاضر، تركيبي از نوع توصيفي_پيمايشي انتخاب شده و از نرم افزارهاي SPSS22 و AMOS23 براي تحليل داده ها و از آزمون هاي فريدمن و آنوا براي به آزمون گذاشتن فرضيات بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش، مبين آن است كه ميان سطح اقتصادي افراد بر نوع ترجيحات آنها در انتخاب مسكن از بعد سلامت تأثيرگذار است. به اين ترتيب كه توجه به شاخص هاي سلامت روان در بالاترين سطح در انتخاب مسكن براي همه اقشار اقتصادي قرار دارد و با افزايش توان اقتصادي خانوار، توجه به شاخص هاي سلامت اجتماعي بر شاخص هاي سلامت جسماني پيشي مي گيرد.