بينامتنيت قرآني در نسخه خطي مرآه الخيال

يكي از دستاوردهاي تازه در حوزه نقد ادبي، بينامتنيت(Intertextualite) يعني بررسي رابطه متون و ميزان تأثيرپذيري آن‌ها از يكديگر است. بر اساس اين نظريه از آنجا كه تراوش افكار آدمي حاصل مطالعات، تجربيات و آموخته‌هاي قبلي اوست؛ پس تمام متون بشري خواسته يا ناخواسته وام دار آبشخور افكار و آثار پيشينيان اند و پر واضح است كه اين تأثيرگذاري با توجه به جايگاه متون و ميزان ارزشمندي آنان نزد جوامع متفاوت است. در جوامع مذهبي به دليل اعتقاد و باورمندي مردم به متون مقدس ميزان بهره مندي نويسندگان و شاعران از اين متون بسيار بيش‌تر از آثار ديگر است. قرآن كريم به عنوان كتاب مقدس مسلمانان يكي از اين متون پرطرفدار است كه تأثير مضامين آن در نوشته ها و سروده هاي شاعران و اديبان مسلمان از ديرباز آشكارا به چشم مي خورد. مضامين قرآني به عنوان عالي ترين مفاهيم كه مستقيماً از سرچشمه وحي مايه گرفته اند، بيش از هر متن ديگر در تار و پود آثار نويسندگان و شعراي مسلمان تنيده شده است. از جمله متوني كه مي توان تأثيرپذيري از منبع وحي را به وضوح در آن ديد، نسخه خطي «مرآه الخيال» اثر ميكراج ملتاني از نويسندگان شبه قاره هند است.