تطبيق دلالت‌هاي تربيتي معناي زندگي از ديدگاه علامه طباطبايي و توماس آكوييناس

معناداري زندگي و جست‌وجوي اين معنا يك ضرورت اخلاقي، روحي، رواني و ديني است. علامه طباطبايي و بسياري از فلاسفه اسلامي و شيعه بر آن هستند كه معناي زندگي تا حدود زيادي وابسته به ساختار غريزي و فطري افراد است. اين نياز مانند نيازهاي اساسي انسان(خوردن، آشاميدن و نياز جنسي) است كه به صورت اولي و فطري در انسان وجود دارد. توماس آكويناس و علامه طباطبايي هر دو كشف باور دانسته شده‌اند زيرا هر دو به وجود غايت در آفرينش انسان و جهان بر اساس مفهوم حكمت الهي و وجود غايت در سير تكاملي موجودات اعتقاد دارند. رويكرد پژوهش حاضر تطبيقي است. اشتراك هر دو فيلسوف در اين است كه معناي زندگي را به مثابه هدف زندگي در نظر گرفته و هدف زندگي را وجود خداوند دانسته‌اند. پژوهش حاضر به دنبال پاسخ اين سؤالات است كه پس از شناخت مباني و نوع رويكرد فلسفي آن‌ها نقاط اختلاف و اشتراك اين دو متفكر كجاست؟ و ديدگاه تربيتي آن‌ها چيست و چگونه مي‌توانيم نسبتي بين ديدگاه اين دو متفكر در بحث معناي زندگي و نگاه تربيتي برقرار نماييم.