بررسي دليل اقرار در قرآن و حقوق مدني

دليل اقرار كه يكي از ادله مهم اثبات دعوا در حقوق مدني و فقه مي‌باشد نقش مهمي در دادرسي ايفا مي كند و اهميت آن به حدي است كه از آن به «سيد الدلائل» تعبير كرده اند و متعاقباً فقها از آن قاعده «اقرار» را تأسيس نموده اند. اين قاعده نه‌تنها منطبق با سيره عقلا مي باشد بلكه پايه هاي محكمي نيز در كتاب و سنت دارد چراكه بسياري از احكام فقهي مستند به كتاب الله مي‌باشد كه در تعبير علمي از آن به آيات الأحكام ياد مي نمايند. فقها نيز براي حجيت اين قاعده به آيات استناد مي كنند كه مي‌توان اهم آن را آيه هاي 81 سوره آل عمران، 102 سوره توبه و 135 سوره نساء دانست. عده اي از فقهاي اماميه چون شهيد ثاني و علامه حلي در كتب خويش براي تأييد قاعده اقرار به دلايلي استناد نموده‌اند كه اولين منبع قاعده مزبور، قرآن كريم به تفصيلي است كه بيان شده ولي مخالفان آنان با تفسير ديگري كه از اين آيات نموده اند، معتقدند اين آيات در صدد بيان مطالبي غير از اقرار است و نمي توان اقرار را به گونه اي كه در فقه و حقوق از آن بحث مي شود از آن به دست آورد.