تاثير پيمان هاي شاهنامه در انتقال انديشه ايرانشهري به دوره اسلامي ( با تاكيد بر تصاوير شاهنامه بايسنقري)

تداوم انديشه ي ايرانشهري در گذار به دوره ي اسلامي عامل اساسي در تداوم تاريخ و فرهنگ ايران به شمار مي رود. اين انديشه به رغم تحول و گسستي كه در ظاهر حاكميت بر ايران پيدا شد، برعكس ادبيات (دو قرن سكوت)، بدون ايستايي، جريان داشته است تا جايي كه در گذاري از تاريخ سياسي اين سرزمين انديشه ي انتقال يافته ي باستاني ايرانشهري، تداوم بخش «وحدت ملي» و شالوده ي استواري بر تصميمات سياسيون بوده است. دستاورد اين تصميمات در آثار نوشتاري و در مضمون «سياست نامه نويسي» ظهور مي كند. از آنجايي كه سير تاريخ سياست نويسي در ايران نوشته نشده است لذا اهميت اين جريان و معناي آن براي فهم تاريخ سياسي و بهره مندي از اين انديشه در سياست گذاري ها مغفول مانده است. «شاهنامه ي فردوسي» نوشته اي بي نظير در ادبيات جهاني به شمار مي رود كه توانسته در پيوند با خداي نامه هاي باستاني و انديشه ي سياسي ايرانشهري بازتابي از منابع مرتبط سياسي دوره ي باستان را در گنجينه ي ارزشمند خود جاي دهد. منابعي كه به دست حكيم ابوالقاسم فردوسي رسيده است و او اين تجربه را چون كاخي بلند در مضمون سياست نامه به نظم درآورده است. در اين ميان بايد گفت: واكاوي نقش شاهنامه فردوسي در انتقال انديشه هاي ايرانشهري به دوره اسلامي و كانال هاي تأثيرگذاري آن حائز اهميت است. شاهنامه بايسنقري از آثار فاخر دوره اسلامي كه به با تكيه بر شاهنامه خلق شده است. اين پژوهش به دنبال واكاوي ديدگاه سياسي فردوسي با پردازش به«پيمان» واكاوي و«تضمين» به عنوان يك قابليت، در اجرايي شدن پيمان در شاهنامه است و در نهايت تأثير ويژگي هاي پيمان ها در نگاره هاي شاهنامه بايسنقري مطالعه شده است. اهداف پژوهش 1.تبيين نقش پيمان هاي  شاهنامه فردوسي در انتقال انديشه هاي ايرانشهري به دوره اسلامي. 2.اهميت نگاره هاي شاهنامه باسينقري در انتقال انديشه هاي ايرانشهري به دوره اسلامي. سؤالات پژوهش 1.آيا پيمان ها شاهنامه فردوسي در انتقال انديشه ايرانشهري به دوره اسلامي نقش داشته است؟ 2. نگاره هاي شاهنامه بايسنقري چه نقشي در انتقال انديشه هاي ايرانشهري به دوره اسلامي داشته است؟