وطنيات و هنرهاي سنتي در اشعار صائب تبريزي

شعر به عنوان منظومه فكري شاعر در ارتباط مستقيم با جامعه و تحولات آن شكل مي گيرد.  بنابراين واكاوي اشعار يك شاعر مي تواند تصويري كامل از جامعه اي كه در آن  زيسته  و تحولات  آن ارائه دهد.  صائب تبريزي به عنوان يكي از شاعران دوره صفويه است كه به عنوان  يك نماينده برجسته سبك هندي شناخته مي شود. دوره حكومت صفويه (907-1135ق)، دوره پر فراز و نشيبي در حيات فكري و هنري جامعه ايران بود.  مسئله اي كه در اين ميان مي توان مطرح كرد اين است كه تحولات  اين دوره چه بازتابي در شعر صائب تبريزي داشته است. اين پژوهش با تكيه بر روش تحليلي و توصيفي و با تكيه بر داده هاي كتابخانه اي به دنبال پاسخ به اين مسئله است. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه شاعران سبك هندي دو دورۀ متفاوت را در زندگاني خويش تجربه كردند؛ در دورۀ نخست، با بي بضاعتي و ناتواني مالي، اشعاري را در وطن سرودند و در دورۀ دوم، با ثروتي اندوخته از حمايت درباريان سرزمين هند به بيان خيالات شاعرانه به طرز تازه و معني بيگانه پرداختند. صائب از جمله شاعران سبك هندي است كه با غربت گزيني، مدتي از عمرِ شاعري خود را در هند گذرانده است؛ لذا «وطن» و مفاهيم مرتبط با آن در شعر او مي تواند نمايانگر چگونگي نگرش او نسبت به فضاي فرهنگي، اجتماعي و جغرافيايي عصر خويش باشد و از لابلاي اين اشعار، به دلايل مهاجرت وي به سرزمين هند پي برد. از سوي ديگر اشعار وي سرشار از مفاهيم هنرهاي سنتي است كه مي تواند جلوه اي از رونق هنري عصر صفوي باشد.  اهداف تحقيق 1.بررسي نقش فضاي اجتماعي و فرهنگي جامعه در جايگاهِ مفهوم وطنيات و هنر سنتي در شعر صائب تبريزي 2.ترسيم ابعاد مختلف مفهوم وطن در شعر صائب تبريزي سؤالات تحقيق 1.فضاي فرهنگي، اجتماعي و جغرافيايي چه تأثيري بر فضاي شعري صائب تبريزي داشته است؟ 2.  نگرش صائب تبريزي صائب در مورد وطن و غربت چگونه است؟