بررسي اصول و معيارهاي مسكن پلكس

مسكن پلكس نوعي مسكن جمعي است كه داراي امكانات و ساختمان‌ هاي مشترك همچون سازه و تأسيسات، همچنين فضاي تعاملات اجتماعي نيمه‌ خصوصي مي‌ باشد. اين مجموعه ‌ها مي توانند در گروه‌ هاي 2 الي 6 واحدي نظام دهي شوند. پلكس ‌سازي به‌عنوان رويكردي نوين كه داراي جنبه‌ هاي مثبت مجتمع‌ هاي زيستي مي‌ باشند و صرفه‌ جويي مصرف انرژي و همسويي با طبيعت مطرح ‌شده است. نياز به مسكن، كمبود سرانه زمين شهري، صرفه اقتصادي در ساخت ‌و ساز و استفاده از فناوري روز در امر ساختمان سازي، ضرورت ارائۀ پيشنهاد نوعي از طراحي را ايجاد مي ‌كند كه نسبت به سامانه‌ هاي سنتي ارجحيت داشته باشد. بر اين اساس، الگوي طراحي مسكن چند واحدي پيشنهاد مي ‌شود. اين مقاله برآن است تا به تبيين اصول و معيارهاي طراحي در مسكن پلكس در راستاي رسيدن به ابعاد كمي  و كيفي  طراحي ايده آل بپردازد. اين عوامل كمي شامل همسويي بنا با محيط، اقليم و منطقه، تقليل مصرف انرژي بنا در حين گرمايش و سرمايش، صرفه‌ جويي در استفاده از سرانۀ زمين شهري هستند و از لحاظ كيفي، ارتقاء پايداري اجتماعي عامل تعيين كننده اي است. روش تحقيق ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اسنادي، كتابخـانه اي و روﯾـﮑﺮدي ﺗﻮﺻـﯿﻔﯽ تحليلي دارد و ﺑﻪ ﺗﺸﺮﯾﺢ اﺑﻌﺎد و ويژگي‌ هاي ﭘﻠﮑﺲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺼـادﯾﻖ ﻣﻮﺟود مي ‌پردازد. يافته هاي تحقيق، اصول طراحي مسكن پلكس را در سه بعد اقليمي، اجتماعي و پايداري ارائه مي دهد. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ مي ‌تواند ﻣﻘﺪﻣﺎت ﻻزم ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻋﯿﻨـﯽ معيارهاي مسكن جمعي و اصول و مزاياي استفاده از مسكن پلكس به‌ عنوان روشي نوين در ﻃﺮاﺣﯽ مجتمع‌ هاي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ در ﮐﺸﻮر را ﻓﺮاﻫﻢ سازد. اهداف پژوهش: 1.بررسي جنبه هاي مثبت مسكن پلكس. 2.ارائه الگويي براي اصول طراحي مسكن پلكس در راستاي رسيدن به ابعاد كمي و كيفي طراحي. سؤالات تحقيق: 1.مسكن پلكس داراي چه جنبه هاي مثبتي  است؟2.چه معيارها و ضوابطي مي ‌تواند در طراحي پلكس مسكن مؤثر باشد؟