تحليل و بررسي مؤلفه هاي مؤثر بر ادراك نماهاي شهري از منظر پديدارشناسي

نماهاي شهري به عنوان اولين و خارجي ترين پوسته علاوه بر معرفي هويت و شخصيت شهرها، به صورت خودآگاه يا ناخود آگاهانه بر انسان اثر گذاشته و ادراك ناشي از اين تأثيـــــرات عامل رفتارهاي انسان در محيط مي گردند. در پژوهش حاضر چارچوب نظري بر مبناي نظريات كلي مطرح شده در مبحث پديدارشناسي ادراك، خصوصاً در زمينه معماري و شهري طرح ريزي شدند. محدوده مورد مطالعه (سه شهر ميانه اندام محدوده شمال غرب ايران) شامل مهاباد، بوكان و سقز مي باشند كه در حالت كلي داراي بافت يكنواخت از مشتركات قومي، فرهنگي، اعتقادي و آداب و سنن هستند. 154 شركت كننده  شامل 94 مرد و 60 زن، به روش نمونه گيري هدفمند و غيراحتمالي انتخاب گرديدند. روش تحقيق تركيبي از دو روش پديدارشناسي و نظريه زمينه اي است. از روش نظريه زمينه اي در مرحله كدگذاري داده ها و استخراج مقوله ها و از روش پديدارشناسي تفسيري در بخش تفسير داده ها استفاده شد. نتايج مطالعه، مؤلفه هاي مؤثر بر تجارب ادراكي نماهاي شهري را مشخص و در نهايت نمودار مراحل ادراكي نماهاي شهري ارائه شده است كه مي تواند همچون پارادايمي در طراحي نماهاي شهري مورد توجه قرار گيرد. اهداف پژوهش: 1 تدوين مدل پديدارشناسي ادراك نماهاي شهري. 2 پيشنهاد راهكارهايي براي طراحي نماهاي شهري براي رسيدن به فضاهاي انساني تر. سوالات پژوهش: 1 مؤلفه هاي ذهني و عيني نماهاي شهري كه بر ادراك مخاطب مؤثرند كدامند؟ 2 بر اساس نظريات پديدارشناسي ادراك، نماهاي شهري بر اساس چه الگو يا مدلي در ذهن مخاطب ادراك مي گردد؟