تطبيق انديشه هاي مقاومت و پايداري در شعر خليل مطران و شفيعي كدكني

چكيده شعر مقاومت و پايداري و ادب اعتراض با هدف بيان نگراني هاي اجتماعي و انساني، بخشي از ادبيات است كه به منظور روشنگري از اوضاع نامطلوب نسبت به ناهنجاري ها و مشكلات جامعه در ساختار اجتماعي و سياسي ابراز مي شود. خليل مطران و شفيعي كدكني دو شاعر توانمند و مشهور ادبيات معاصر عربي و فارسي هستند، كه شعر آنها مفاهيم ارزشمند و قابل تأملي در زمينۀ اعتراض و مقاومت با مضامين نارضايتي از جامعه، تلاش براي مبارزه با استبداد، مدح و ستايش آزادي و يادبود آزادي خواهان در بردارد. اين پژوهش، به دليل انعكاس مطالب مشترك در شعر دو شاعر به واكاوي ميزان هنرآفريني شعر آن ها در حوزۀ شعر مقاومت و با تكيه بر روش تطبيقي–توصيفي پرداخته است، تا با بررسي وجوه اشتراك و افتراق خطوط فكري و شعري اين دو شاعر بيان نمايد، چگونه شرايط يكسان در دو منطقۀ جغرافيايي موجب ظهور و بروز وحدت انديشۀ دو شاعر گرديده است. داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش ديوان خليل مطران و كتاب آيينه اي براي صداها از شفيعي‌كدكني است كه با روش نمونه گيري تصادفي با در نظر گرفتن موضوع پژوهش انتخاب شده است. نتيجه حاصل از اين بررسي نشان مي دهد، با توجه به تفكرات سياسي يكسان خلاقيت مطران در ادب مقاومت و اعتراض در ايجاد ارتباط ميان روايت تاريخي با شرايط روزگار معاصر و ابتكار شفيعي كدكني در خلق و استفاده از نمادهاي سمبليك در ادب پايداري و اعتراض است.