اثركوتاه مدت كاربرد بيوچار لجن فاضلاب برقابليت استفاده و جزءبندي سرب در خاك آهكي آلوده

تبديل لجن فاضلاب به بيوچار يكي از روش هايي است كه مي تواند اين ماده را به محصولي مفيد در كشاورزي تبديل كند. فلزات سنگين به شكل هاي مختلف در لجن فاضلاب وجود دارد كه تا حد زيادي قابليت زيست فراهمي آن ها را تعيين مي كند. تبديل آن به بيوچار مي تواند زيست فراهمي فلزات سنگين را تغيير دهد. هدف از اين مطالعه، مقايسه اثر لجن فاضلاب و بيوچارهاي[H1] آن بر قابليت استفاده و جزء بندي سرب در خاك آهكي آلوده (افزودن100 ميلي گرم بر كيلوگرم سرب محلول به خاك و دو هفته انكوباسيون) بود. اين پژوهش به‌صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار انجام شد.[H2] بعد از يك هفته انكوباسيون قابليت هدايت الكتريكي، اسيديته، سرب محلول و قابل استفاده، همچنين اجزا سرب با روش تسير در تيمارها مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج بررسي نشان داد كه قابليت هدايت الكتريكي خاك در همه تيمارها نسبت به شاهد افزايش داشت. اسيديته در تيمار لجن فاضلاب، كاهش (1.3تا5.5 درصد) و در تيمار بيوچارها در هر دو دما [H3] افزايش يافت. بيشترين افزايش در تيمار 4% بيوچار 600 (5.97 %) مشاهده شد. مقدار كل سرب در همه تيمارها افزايش، غلظت سرب قابل استفاده در تيمار لجن فاضلاب افزايش (8.2 %در تيمار 4%) و در تيمار بيوچارها كاهش (7.6 % در تيمار 4%بيوچار 600) يافت. كاربرد بيوچار در مقايسه با لجن فاضلاب باعث تغيير در جزءبندي سرب از حالت زيست فراهم به شكل هاي پايدارتر شد. بيشترين افزايش مقدار سرب نسبت به شاهد در جزء پيوند شده با ماده آلي (43.36% تا 80.4 %) مشاهده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بيوچارها به دليل افزايش اسيديته، افزايش سطح ويژه يا تغيير در گروه هاي عاملي سطحي باعث توزيع مجدد جزبندي و كاهش قابليت استفاده سرب در خاك شوند.