طيف بندي و بهينه سازي پراكنش تاب آوري شهري با استفاده از شبيه سازي عددي نمونه موردي شهر ايلام

تاب آوري در شرايط بحراني ناشي از زلزله اهميت دوچنداني دارد؛ به عبارتي تاب آوري شهري يكي از مهم‌ترين موضوعات براي رسيدن به پايداري است. به منزله راهي براي تقويت جوامع با استفاده از ظرفيت هاي آن‌ها مطرح مي شود. بر اساس ضرورت موضوع در شهر زلزله خير ايلام تحقيق حاضر از نظر ماهيت داراي رويكرد توصيفي - تحليلي و از نظر روش نيز توسعه اي-كاربردي مي باشد. و هدف كلي تحقيق برنامه ريزي فضايي مديريت بحران شهري از منظر تاب آوري شهري ايلام مي باشد. از نظر آماره فضايي VIKOR و شبيه سازي بوت استرپ استفاده گرديده و جهت تكميل تحقيق از نرم‌افزارهاي Visio، Grafer، SPSS، MINITAB و GIS استفاده شده است. نتايج يافته ها براساس شبيه سازي بوت استرپ و براساس 196 سلول مورد مطالعه كه بين 14 ناحيه شهري توزيع گرديده است؛ حداقل سلول تاب آوري در شهر ايلام حدود 0.07 درصد را نشان داده است. لذا پراكندگي و وضعيت موجود متغيرهاي شهر ايلام نمي تواند در سطح اطمينان 95 درصد به تاب آوري شهري تائيد نمايند. بر اساس مدل VIKOR ناحيه چهار-2 كمترين تاب آوري و ناحيه دو-1 بيشترين تاب آوري شهر ايلام را دارا مي‌باشد. همچنين محاسبات مدل رگرسيون نشان داده است مدل به كار رفته، پيش بيني كننده خوبي براي متغير تاب آوري شهري مي باشد. چراكه ميزان معناداري در تحقيق حاضر كمتر از ميزان 0.05 را نشان داده است.