آينده پژوهي بحران افزايش دماي سطح زمين و كاهش آسايش اقليمي شهروندان در كلانشهر تهران

پيش بيني هاي اقليمي در قالب شبيه سازي در سطح جهاني ،منطقه اي و محلي بهمراه مشخص كردن تغييرات پارامترهاي اقليمي در قالب روندها و مدل ها در علم اقليم شناسي از ديرباز مطرح بوده است اما آينده پژوهي و آينده سازي وچشم اندازسازي در ادبيات و متون اقليم شناسي كمتر به چشم مي خورد اين درحاليست كه برنامه ريزي محيطي و تحليل هاي آينده پژوهي، تلاشي نظام مند براي نگاه به آينده بلندمدت در حوزه علم اقليم شناسي است؛ امروزه يكي ازمهم ترين چالش هاي حال و آينده ، مسئله افزايش دما و در مواردي بحران فقدان آسايش اقليمي است. بايد پذيرفت كه با رشد جمعيت كلانشهر تهران، ارتقاي سطح زندگي و بهداشت،گسترش شهرنشيني و صنايع ، آسايش اقليمي و بحران كمبود انرژي داراي اهميت است. تحليل هاي اين پژوهش از نظرات نخبگان اقليم شناسي و مديران و مسئولين شهر تهران درقالب فرمهاي نظرسنجي، تهيه،و براي تجزيه تحليل داده ها از تكنيكهاي آينده پژوهي ازجمله سناريونويسي استفاده شده است. ابزار تجزيه و تحليل داده ها در اين پژوهش نرم افزار MICMAC بوده است. در فرآيند تحقيق مهم ترين عوامل كليدي و پيشران در رابطه با آينده پژوهي بحران افزايش دماي سطح شهر تهران شناسايي گرديد و سپس با توجه به عوامل كليدي شناخته شده ميني سناريوها و سناريو جامع در سه حالت، (بهبود وضعيت ميكرواقليمي شهر تهران+ آسايش اقليمي شهروندان)، (عدم بهبود وضعيت ميكرو اقليمي شهر تهران+ آسايش اقليمي نسبي شهروندان)،( عدم بهبود وضعيت ميكرو اقليمي شهر تهران+فقدان آسايش اقليمي شهروندان و افزايش مصرف انرژي)در سطح كلانشهر تهران داستان سرايي شد.با توجه به نتايج تحقيق به عنوان مهم ترين عوامل ايجاد بحران دماي سطح فقدان نگرش به مفهوم بهبود ميكرو اقليم و مديريت شهري هستند. و اينكه چالش هاي فقدان آسايش اقليمي در رابطه با بحران افزايش دماي سطح،در سه بعد اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي طبقه بندي مي شوند.