بازآفريني بافت تاريخي شهر كرمان با تأكيد بر مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر حس رضايت (نمونه موردي: محلات ارگ – گنجعليخان، مظفري، قلعه محمود، شورا)

بازآفريني شهري، داستان تعامل و گاه تضاد اولويت‌هاي اقتصادي و فرهنگي بوده و اين موضوع در بستر تغيير پارادايم‌ها و الگوهاي حاكم بر نظام‌هاي سياسي اقتصادي و اجتماعي رخ داده است. نقش فرهنگ در بازآفريني شهري نسبت به ديگر عوامل تغيير معناداري داشته است؛ از طرفي ديگر كيفيت محيط ساخته‌شده و ميزان رضايتمندي از سكونت مي‌تواند نقش مؤثري در شكل‌گيري سياست‌هاي بازآفريني براي محدوده‌هاي هدف داشته باشد؛ بنابراين هدف اين پژوهش، بررسي نقش متغيرهاي سازنده كيفيت محيط (محيطي، كالبدي، اقتصادي و اجتماعي) در ميزان رضايت از سكونت در محله‌هاي فرهنگي شهر كرمان، جهت ارتقاء فرآيند بازآفريني مي‌باشد. روش اين پژوهش از نظر هدف از نوع كاربردي توسعه‌اي و از نظر ماهيت، توصيفي و علي تطبيقي مي‌باشد. ابزار مورد استفاده جهت جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه بوده و اطلاعات در نمونه‌اي به حجم 513 نفر مورد تحليل قرارگرفته است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد رابطه مستقيم و معناداري بين متغيرهاي اقتصادي با متغيرهاي كالبدي و اجتماعي و در نتيجه حس رضايت‌مندي و رابطه معكوس و معناداري بين متغيرهاي اقتصادي و محيطي تأثيرگذار بر حس رضايتمندي وجود دارد. نتايج مدل‌سازي معادلات ساختاري نيز نشان مي‌دهد كه با بهبود وضعيت متغيرهاي اقتصادي، كالبدي و محيطي، وضعيت متغيرهاي اجتماعي و حس رضايت پاسخگويان در محله‌هاي مورد بررسي نيز افزايش مي‌يابد و در ميان روابط مورد بررسي، متغيرهاي اقتصادي نسبت به متغيرهاي كالبدي و محيطي تأثير بيشتري بر متغيرهاي اجتماعي و در نهايت حس رضايت داشته‌اند. در نتيجه با برنامه‌ريزي و كاربست سياست‌هاي بازآفريني فرهنگ مبنا و اقدام صحيح و مؤثر مي‌توان اثرات منفي هر يك از اين عوامل چهارگانه در محلات مورد بررسي را كاهش داده و در نتيجه با افزايش رضايتمندي، سرزندگي و پايداري را در محلات مورد بحث افزايش داد.