بهره‌گيري از مدل‌هاي درجه عضويت (GoM) و تجزيه و تحليل‌ تركيبي (CA) در تحليل پويش شهرنشيني و نظام سلسله مراتبي شهرهاي منطقه خراسان (1335-1395)

با توجه به ضرورت مطالعه شبكه شهري و نقش و نظام سلسله مراتبي به منظور يافتن راه حل هايي براي جلوگيري از تمركز بي حد و مرز جمعيت در شهرهاي بزرگ و رفع مشكلات ناشي از آن، مقاله حاضر، سعي نموده است تا با بهره گيري از مدل درجه عضويت (GoM) و روش تجزيه و تحليل تركيبي (CA) و همچنين استفاده از شاخص هاي رايج در اين زمينه به بررسي تغييرات سلسله مراتب شهري منطقه خراسان طي سال هاي 1335 تا 1395، بپردازد. نتايج اين پژوهش براساس مدل درجه عضويت (GoM) و روش تجزيه و تحليل تركيبي (CA) نشان مي دهد كه نظام شهري منطقه خراسان، به تبع از شرايط حاكم بر نظام شهري كشور، دچار گسستگي شده است، بر اساس روش تجزيه و تحليل تركيبي (CA) از سال 1365 تا 1385، شبكه شهري منطقه خراسان به سمت تعادل پيش رفته است. متاسفانه طي دهه 1385-1395 به سمت عدم تعادل حركت نموده است. لازم به ذكر است حين انجام پژوهش، مشخص گرديد كه نتايج برآمده از مدل ها و شاخص هاي رايج در اين زمينه، با يكديگر هماهنگ نبوده است. لذا با توجه به نتايج متفاوت و غير همسو، براي نتيجه گيري نهايي ، از مدل درجه عضويت (GoM) و روش تجزيه و تحليل تركيبي (CA) استفاده شده است. اين مدل ها با رفع نتايج متفاوت و غير همسوي شاخص هاي قبلي به نتايج واقعي تري دست يافتند. نتايج بدست آمده از اين دو مدل نشان داده است كه بهره گيري از روش آنها تا حدودي توانسته است در نتايج ناهمگن شاخص هاي قبلي تعديل و همگني بوجود آورد.