ارزيابي بهره‌گيري از قابليت‌هاي هنر عمومي در بازآفريني فرهنگ مبنا (مطالعه موردي: محله عودلاجان)

يكي از رويكردهاي نوين بازآفريني جهت ارتقا كيفيت بافت‌هاي فرسوده بازآفريني با رويكرد فرهنگ مبنا است. در اين راستا بهره‌گيري از هنر و فرهنگ به‌عنوان يكي از راهكارهاي بازآفريني فرهنگ مبنا شناخته مي‌شود. هدف اصلي اين پژوهش ارزيابي بهره‌گيري از قابليت‌ها و توانايي‌هاي اجرايي هنر عمومي در دو بعد دائمي و موقت و ميزان تأثيرگذاري هنر عمومي در ابعاد اجتماعيفرهنگي، زيبايي‌شناسي كالبدي و اقتصادي جهت بازآفريني بافت فرسوده محله عودلاجان واقع در منطقه 12 شهر تهران مي‌باشد. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي، از نظر روش توصيفي -تحليلي است. با بررسي مطالعات مرتبط شاخص‌هاي هنر عمومي در دو بعد دائمي (مبلمان، فضاي سبز و گياهان رونده، نقاشي ديواري، احياي بناي تاريخي، كافه و رستوران، كتابخانه، مجسمه، المان، طراحي ورودي و پل) و موقت (نمايش خياباني، مسابقات، نمايشگاهِ و جشنواره، اسكان هنرمندان، كارگاه آموزشي، صداگذاري، نور و صدا، پخش فيلم) تدوين گرديد.جامعه آماري پرسشنامه ساكنان محله عودلاجان مي‌باشند كه با توجه جمعيت محله، 16943 نفر با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب گرديد. جهت تحليل پاسخ شهروندان از تحليل معادلات ساختاري در نرم آموس گرافيك استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد هنر عمومي دائمي و موقت باعث توسعه اقتصادي، توسعه زيبايي‌شناسي كالبدي و توسعه اجتماعيفرهنگي در محله عودلاجان مي‌شوند كه از اين ميان در هنر عمومي دائمي شاخص كافه و رستوران بيشترين و پل كمترين تأثير را دارد. در هنر عمومي موقت نيز شاخص پخش فيلم بيشترين تأثير و كمترين تأثير را شاخص صداگذاري دارد.