بازتعريف مفهوم محله ايراني در بافت هاي تازه توسعه يافته شهري مبتني بر نظريه داده بنياد

منظور از انجام پژوهش حاضر بازتعريف مفهوم محله در بافت هاي تازه توسعه يافته شهري مي باشد. لذا اين تحقيق به لحاظ هدف در زمره تحقيقات توسعه اي قرار داشته و از نوع كيفي مي باشد كه با رويكرد گراندد تئوري انجام شده است . جهت تحليل مطالعات اسنادي از روش فراتركيب استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل افراد متخصص و صاحبنظر و اساتيد دانشگاه در رشته شهرسازي و جامعه شناسي مي باشند.روش جمع آوري اطلاعات مطالعه اسنادي ، ديدگاه ها ، تعاريف و مصاحبه عميق و باز است. در اين مطالعه با 22 نفر مصاحبه انجام شد . جهت تحليل داده هاي كيفي و كدگذاري و بررسي ميزان فراواني كدهاي مستخرج از مصاحبه از نرم افزار NVivo استفاده شد . يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه بازتعريف مفهوم محله در بافت هاي تازه توسعه يافته در قالب مدل مفهومي قابل بررسي است. در اين مدل مفهومي براي باز تعريف مفهوم محله در بافت هاي جديد شهري مهم ترين ابعاد 4 بعد ، عيني(كالبديعملكردي)، ذهني(ادراكي)، اقتصادي و بعد اجتماعينهادي است. همچنين با ارتباط متقابل7 كد محوري تنوع و كيفيت خدمات شهري ، لبه و مرز محله ، ايمني و امنيت خاطر ، معيشت و موقعيت اقتصادي محله ، منزلت اجتماعي ، همبستگي اجتماعي و حس تعلق و وابستگي به مكان با سه كد گزينشي تداوم و پيوستگي كاركرديفضايي ، تحرك اقتصادياجتماعي و انسجام اجتماعينهادي، وابستگي مكاني مي توان به تعريفي تازه از محله دست يافت ، كه در انتها اين مقاله مدل مفهومي ارائه شده است.