مفهوم‌پردازي الگوي كارآفريني در صنايع فرهنگي (موردمطالعه: حوزة زبان و ادبيات فارسي)

هدف از اين مقاله، مفهوم‌پردازي الگوي كارآفريني در رشتة زبان و ادبيات فارسي با توليد محتواي صنايع فرهنگي است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از منظر روش كيفي _ روايتي است. جامعة مورد مطالعه، استادان صاحب‌نظردانشگاه‌ درحوزه‌هاي ادبيات ‌فارسي، كارآفريني و اقتصاد، در سال1399 هستند؛ در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري قضاوتي و گلوله‌برفي استفاده شد و مصاحبه‌ها تا مرحلة اشباع داده‌ها (15 نفر) ادامه يافت. داده‌ها با استفاده از مصاحبة نيمه‌ساختاريافته گردآوري و از روش پيشنهادي آيزنهارد (1989) تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان دادكه كارآفريني در ادبيات‌ فارسي متأثر از عوامل گوناگوني است كه در شرايط علّي (تعداد دانش‌آموختگان بيكار، كسب درآمد از تخصص ادبيات فارسي، محدوديت دراستخدام‌ها، وجود تقاضا)؛ شرايط مداخله‌اي (تأمين منابع مالي، نگرش درست تصميم‌سازان و سياست‌گذاران)؛ شرايط زمينه‌اي (حمايت‌هاي بخش دولتي و خصوصي، محيط اجتماعيفرهنگي در جامعه ، نظام آموزشي خلاق و حقوق مالكيت فكري) قابل طبقه‌بندي‌ بوده و پيامدهاي مختلف اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي براي آن قابل طرح است. در پايان، پيشنهادهايي برگرفته از اين تحليل محتوايي براي كارآفريني در ادبيات فارسي با صنايع فرهنگي ارائه شده است.