اثر سطوح مختلف تنش آبي در دو سامانه آبياري قطره‌اي نواري سطحي و زيرسطحي بر عملكرد و بهره وري آب ذرت

سامانه‌هاي نوين آبياري، از مهم‌ترين عواملي است كه بر توليدات مزرعه‌اي، مصرف آب و بهره‌وري اثر مي‌گذارد اما عملكرد اين سامانه‌ها نيازمند بررسي دقيق است. بدين منظور، پژوهشي با عنوان تأثير سامانه‌هاي آبياري نواري سطحي DI)) و زيرسطحي (SDI) با سطوح مختلف كم‌آبياري بر ميزان عملكرد، اجزاء عملكرد و بهره‌وري آب در ذرت رقم SC 704، در قالب طرح فاكتوريل اسپليت بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در مزرعه معاونت آب و خاك وزارت جهاد كشاورزي (كرج) در تابستان 1397 انجام شد. تيمارها شامل 50، 75 و 100 درصد نياز آبي در هركدام از روش‌هاي آبياري نواري سطحي و زيرسطحي بود. در مجموع 54 نوار آبياري مورد آزمايش قرار گفت. بر اساس نتايج، اثر متقابل تنش و روش آبياري در مورد طول بوته بي‌معني و وزن بوته خشك و شاخص برداشت در سطح احتمال 1 درصد و ساير صفات در سطح احتمال 5 درصد معني‌دار بود. همچنين نتايج نشان داد كه بيش‌ترين عملكرد دانه به ميزان 22.33 تن بر هكتار و 22.31 تن بر هكتار به ترتيب از تيمارهاي DI=%100 IR و SDI=%100 IR حاصل شد كه اين دو تيمار، اختلاف معني‌داري با يكديگر نداشتند. كمترين عملكرد دانه از تيمار DI=%50 IR به دست آمد كه در مقايسه با تيمار بدون تنش در آبياري نواري سطحي، به ميزان 33 درصد افت عملكرد داشت. تيمار SDI=%50 IR داراي بيش‌ترين ميزان بهره‌وري آب آبياري (2.75 كيلوگرم بر مترمكعب) بين ساير تيمارها بود. بهره‌وري در اين تيمار نسبت به تيمار بدون تنش رطوبتي در آبياري نواري زيرسطحي به ميزان 53.6 درصد افزايش داشت.