واكاوي پديدۀ آفلوانزا و ذهنيت كارآفريني گريزي در ميان فرزندان كارآفرينان (با استفاده از نظريۀ داده‌بنياد)

پيدايش پديدۀ آفلوانزا[1] به‌عنوان نماد مصرف‌گرايي افراطي در ميان فرزندان خانوادۀ كارآفرينان مي‌تواند بقا و رشد كسب‌و‌كارها را مورد تهديد قرار دهد كه تا به حال مورد مطالعۀ جامعي قرار نگرفته است. هدف اصلي مقالۀ حاضر، واكاوي پديدۀ آفلوانزا در ميان فرزندان كارآفرينان با بكارگيري روش نظريۀ داده‌بنياد رهيافت نظام‌مند كه بر حسب هدف، پژوهش بنيادي است. پس از كدگذاري و تحليل اطلاعات حاصله از 15 مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته (مبتني‌بر روش نمونه‌گيري هدفمند) با كارآفرينان استان تهران با حداقل 10 سال تجربۀ مديريت كسب‌‌وكار و داراي 2 فرزند، تعداد 117 مفهوم، 20 مولفه و 7 مقوله به كمك نرم‌افزار اطلس‌تي استخراج شد. براساس يافته‌هاي اين پژوهش، شرايط علّي پديدۀ آفلوانزا شامل عواملي مانند عدم ايجاد توازن بين كسب‌وكار و زندگي توسط كارآفرينان، الگوسازي نامطلوب والدين كارآفرين به‌همراه نامطلوب بودن شرايط/ چارچوب ملّي كارآفرينانه (محيط نامطلوب كسب‌وكار) است كه سبب ايجاد ذهنيت كارآفريني‌گريزي (به‌عنوان پديدۀ محوري) در بين فرزندان كارآفرينان شده است. ذهنيت كارآفريني‌گريزي منجر به بروز كنش‌هاي غيركارآفرينانه و حتي ضدكارآفرينانه از جمله مصرف‌گرايي شديد، تن‌پروري و... مي‌شود. محيط خانوادگي نامطلوب (به‌عنوان شرايط زمينه‌اي) و نيز شرايط/چارچوب عمومي جامعه مانند فرهنگ عمومي و وضعيت كلان اقتصادي (به‌عنوان شرايط مداخله‌گر) بر ذهنيت كارآفريني‌گريزي فرزندان‌شان تاثيرگذار هستند. پيامدهاي اين پديده در سطح فردي منجر به عدم شكل‌گيري زنجيرۀ كارآفريني بين‌نسلي، در سطح كسب‌و‌كاري به عدم بقا و رشد كسب‌و‌كار شده و در سطح ملّي نيز منجر به هدررفت منابع ملّي و عدم توسعۀ فرهنگ ملّي كارآفرينانه مي‌گردد.