بازخواني (احياء) منظر گورستان‌هاي متروكه درون شهري با تكيه بر مؤلفه‌هاي انساني

گورستان مكاني خاص با منظري روايتگر مي‌باشد كه يادآور بسياري از اتفاقات تاريخي و مهم‌تر از همه معاد و مرگ مي‌باشد. عدم توجه به منظر گورستان‌هاي قديمي، رفته رفته سبب از بين رفتن ماهيت آن مي‌شود و در پي آن در بسياري از شهرهاي معاصر باعث فراموش شدن اين مكان‌ها در سازمان هويتي شهر و كمرنگ شدن آن‌ها در تصوير ذهني شهروندان و تغيير كاربري شده است. هدف كلي اين پژوهش پرداختن به نقش پراهميت مؤلفه‌هاي انساني در احياي گورستان‌هاي متروكه و پاسخ به اين سؤال است كه لايه انساني در ميان لايه‌هاي مختلف منظر گورستان از چه مؤلفه‌هايي تشكيل شده و چگونه مي‌توان  با كمك اين لايه، از طريق خوانش و ارتقاي كيفي آن به احيا و باززنده‌سازي منظر گورستان و تقويت جايگاه آن در سازمان هويتي شهر كمك نمود. در اين راستا با استفاده از روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي و با استفاده از روش كتابخانه‌‌اي به بررسي مفاهيم منظر شهري، لايه‌هاي تشكيل‌دهنده آن و به طور خاص منظر گورستان به‌عنوان قسمتي از منظر شهري به همراه لايه‌هاي تشكيل‌دهنده آن و لزوم توجه بيشتر به يكي از لايه‌ها (لايه عوامل انساني) به‌عنوان لايه لنگر پرداخته شده است. سپس با استفاده از روش ميداني و به‌طور خاص انجام مصاحبه با دانش آموختگان رشته معماري منظر دانشگاه تربيت مدرس (به‌عنوان افرادي كه تخصص طراحيِ اين مكان‌ها را دارند)، به اولويت‌دهي مؤلفه‌هاي مؤثر در لايه انساني منظر (جمعي، نيمه جمعي، فردي) و در نهايت با تحليل داده‌هاي به‌دست آمده به تأثير اين لايه به لحاظ كاربردي بر ساير لايه‌ها مي‌پردازد. نتايج اين تحقيق به ارائه راهبردهايي جهت احياء مؤثر و تقويت منظر روايت‌گر گورستان‌هاي متروكه درون شهري اشاره خواهد كرد.