بررسي رويكردهاي الگوريتميك در چيدمان فضايي (با تأكيد بر نظريه گراف)

چيدمان فضايي در پلان و به خصوص پلان‌هاي عملكردي از مهم‌ترين بخش‌هاي هر طرح معماري است. چيدمان فضايي نامناسب منجر به ناكارآمدي پلان در خصوص عملكرد موردنظر مي‌شود. جهت چيدمان تسهيلات كارخانه‌ها الگوريتم‌هاي بسياري توسط مهندسين صنايع به‌كار گرفته مي‌شوند. با پيشرفت‌هاي صورت گرفته در علوم كامپيوتر اين فرض مطرح است كه بتوان از الگوريتم‌ها جهت رسيدن به چيدمان فضايي مطلوب در طرح‌هاي معماري نيز استفاده نمود. در راستاي به كارگيري الگوريتم‌ها نياز است روش‌هايي ارائه شوند تا الگوريتم‌ها با به كارگيري آن‌ها روند چيدمان فضايي را هدايت كنند. هدف پژوهش بررسي مدل‌هاي اوليه ارائه شده مبتني بر اين روش‌ها است. هدف اصلي پژوهش تمركز بر انتخاب مدلي است كه با به كارگيري آن بتوان روابط فضايي را با تأكيد بر همجواري عملكردي فضاها در مراحل ابتدايي طرح  و بدون درگير كردن طراح با ابعاد و اندازه‌ها مدل كرد. از طرفي ديگر اين مدل قابليت توسعه در جهت اعمال ابعاد و اندازه‌ها در مراحل بعدي را نيز دارا است. در راستاي انجام پژوهش مدل‌هاي ‌ارائه شده براي هر يك از اين روش‌ها با استفاده از روش مرور نظام‌مند ارائه شده‌اند. سه مدل اصلي در اين خصوص وجود دارند. مدل اول شامل بهينه‌سازي براساس يك تابع تك متغيره، مدل دوم مبتني به تئوري گراف و مدل سوم، مرتبط با بهينه‌سازي چند معياره مي‌باشد. با توجه به اهميت همجواري عملكردي فضاها در پلان‌هاي عملكردي و معادل سازي مفهومي نظريه نحو فضا با تئوري گراف و امكان تحليل روابط عملكردي توسط آن مدل دوم مدلي بسيار مطلوب و انعطاف‌پذير جهت استفاده طراحان مي‌باشد.