مقايسه اثربخشي درمان هيجان مدار (EFT) و درمان تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه‌اي (tDCS) بر اضطراب و افسردگي بيماري عروق كرونر قلبي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان هيجان مدار و درمان تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه‌اي بر اضطراب و افسردگي بيماران قلبي شهر تهران در سال 1398 انجام شد. روش: روش تحقيق حاضر نيمه آزمايشي است و براي جمع‌آوري داده‌ها از طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون (سه گروهي) با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه بيماران قلبي شهر تهران تشكيل دادند كه از بين آن‌ها 45 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش (هر گروه 15 نفر) و يك گروه كنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش درمان هيجان مدار 9 جلسه 60 دقيقه‌اي و گروه تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه‌اي 5 جلسه 20 دقيقه‌اي تحت درمان قرار گرفتند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. ابزارهاي مورداستفاده در پژوهش حاضر شامل افسردگي (بك، استير و براون، 1996) و اضطراب (بك، اپستين، براون و استر، 1988) بودند كه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون مورداستفاده قرار گرفتند. تجزيه‌وتحليل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجراي پرسشنامه از طريق نرم‌افزار spss24 در دو بخش توصيفي و استنباطي (تحليل كواريانس) انجام گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه هر دو مداخله به‌كاررفته در اين پژوهش مي‌توانند به‌طور معناداري اضطراب و افسردگي بيماران قلبي را بهبود بخشيدند (0.05p )، با اين تفاوت كه مداخله مبتني بر درمان هيجان مدار داراي تأثير بيشتري بر اضطراب و افسردگي بيماران قلبي بود. به‌علاوه در مرحله پس‌آزمونپيگيري تفاوت معني‌دار مشاهده نشد (p 0.05) كه بيانگر پايداري تغييرات مداخله است. نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين پژوهش، درمان هيجان مدار و درمان تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجمه‌اي، مداخلات مؤثري در كاهش اضطراب و افسردگي بيماران قلبي دارند اما تأثير درمان هيجان مدار بيشتر بود.