نقش و جايگاه قانون در مديريت شهري شهر تهران

اين پژوهش شناسايي و رديابي موانع و مسائل اجرايي برنامه‌هاي حوزه‌ي مديريت شهري و نقش و جايگاه قانون در آن است. با توجه به نظريات مطرح شده، نتيجه‌گيري مباحث مطالعه شده ذكر شده و پيشنهادات لازم مطرح شده است و تصوير وضع موجود سامانه مديريت شهري در ايران، تصويري مغشوش است. امور جاري در كشورها براساس مجموعه قوانين آنها اداره مي‌گردد و قوانين و مقررات، نقش ابزار اجرايي مديران شهري را به عهده دارد؛ اما، علي‌رغم گسترش شهرها و به تبع آن پيچيده‌تر شدن مسائل شهري و گسترش حيطه وظايف مديران شهري، هنوز هم قانون مصوب 1334 شهرداري‌(با اصلاحات) به عنوان قانون اصلي در شهرداري كلان شهر تهران به حساب مي‌آيد و اين امر موجب بروز مشكلات عديده‌اي گرديده است. مطالعه‌ي منابع و ماخذ حقوقي، ناكارآمدي و قديمي بودن قوانين مديريت شهري را نشان مي‌دهد كه روزآمدي اين قوانين موجبات ساماندهي بخشي از مشكلات اين حوزه را فراهم مي‌نمايد. يكي از اقداماتي كه مي‌تواند جهت اصلاح روندهاي نادرست و يا بهبود وضع موجود موثر واقع شود، آسيب‌ شناسي اجراي طرح‌هاي شهري است، چرا كه با ديدگاه نقادانه مسائل و مشكلات اجرايي چنين طرح‌هايي نمايان شده و از اين طريق مي‌توان راه‌هايي را براي جلوگيري از شدت يافتن مسائل و ريشه‌كن كردن آن‌ها پيشنهاد داد.