مطالعه ي تطبيقي معماري پايدار خانه هاي سنتي و مدرن شهر تبريز از منظر تعاملات اجتماعي

در معماري، طراحي و ساخت بناهاي سنتي و بومي، استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير همچون جريان هوا، نور و حرارت آفتاب در ساخت و سازها مدنظر سازندگان بوده است. سوال اصلي تحقيق اين است كه معماري خانه هاي مدرن و سنتي شهر تبريز از منظر تعاملات اجتماعي مناسب طراحي شده است؟ روش پژوهش حاضر بصورت توصيفي تحليلي و پيمايشي مي باشد. از ابزار و تكنيك دلفي در پيمايش‌ها جهت پاسخ به سؤالات تحقيق و براي نتيجه گيري‌هاي آماري و ارائه مستندات برمبناي هدف از نرم افزار SPSS استفاده شده است. حجم نمونه آماري پژوهش حاضر مشتمل بر 50 نفر در قالب 20 نفر دانشجويان دكتراي معماري، 5 نفر اساتيد معماري، 20 نفر از ساكنان مجتمع هاي مسكوني و 5 نفر از متخصصين فرهنگي و اجتماعي خواهد بود كه بر اساس روشهاي آماري نتايج استخراج و ارايه مي‌گردد. براي پايايي سوالات از آلفاي كرونباخ استفاده شد. هدف از اين پژوهش مطالعه معماري پايدار خانه هاي مدرن و سنتي تبريز از ديدگاه تعاملات اجتماعي مي باشد. با توجه به يافته هاي تحقيق اين نتيجه به دست آمد كه رابطه معناداري بين معماري مساكن و تعاملات اجتماعي وجود دارد كه در طراحي خانه هاي سنتي تبريز به اين مورد بيشتر از طراحي خانه هاي امروزي تبريز توجه شده است. بنابراين بايد در معماري و طراحي خانه هاي معاصر تبريز بايد مولفه ها و جنبه هاي اجتماعي مورد نياز استفاده كنندگان و كاربران بايد درنظر گرفته شود.