بومي سازي الگوي مفهومي سازمان كارآفرين براي مناطق جغرافيايي ايران؛ مطالعه موردي گمرك جمهوري اسلامي ايران

سازمان كارافرين اين قابليت را دارد تا به نحو موثر با تغيير و پويايي مواجهه نموده و با تكيه بر خلاقيت و نواوري، نهايت استفاده از منابع و امكانات موجود را در بهره گيري از فرصت ها مي نمايد و در جهت دستيابي به اهداف سازمان و جامعه كارايي،اثر بخشي و بهره وري را محقق مي نمايد. از اين‌رو، هدف اين پژوهش ارائه الگوي مفهومي سازمان كارآفرين با مطالعه اي در گمرك جمهوري اسلامي ايران است. مطالعه حاضر يك پژوهش توصيفيتحليلي مي‌باشد كه در سه مرحله‌ وابسته به‌هم صورت گرفت. در گام اول مهم‌ترين معيارها و ويژگي‌هاي سازمان كارآفرين در گمرك جمهوري اسلامي ايران با استفاده از روش دلفي فازي شناسايي و غربالگري شد. در مرحله‌ي دوم روابط ميان معيارهاي شناسايي شده با استفاده از روش ديمتل فازي سنجيده و در مرحله آخر نيز، ويژگي‌هاي سازمان كارآفرين براساس روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري سطح‌بندي شدند. جامعه آماري تحقيق را خبرگان و مديران سازمان گمرك استان تهران تشكيل داده اند، كه 28 نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه از ميان شاخص‌هاي مورد بررسي، 17 شاخص مورد تائيد خبرگان قرار گرفت، هم‌چنين براساس آزمون ديمتل فازي مشخص شد كه هشت متغير نقش علّي و نه متغير نيز نقش معلولي دارند. ازطرفي نيز رهيافت مدل‌سازي ساختاري تفسيري نشان داد كه متغيرها در شش سطح طبقه‌بندي شدند، كه در اين‌ بين متغير منابع سرمايه‌اي (ساختاري، انساني و رابطه‌اي و ...) در گمرك جمهوري اسلامي ايران به‌عنوان عوامل زيربنايي و داراي قدرت نفوذ بيشتري مي‌باشد.