شناسايي عناصر سازنده پياده راه هاي شهري مبتني بر ادراكات حسي شهروندان مطالعه موردي: پياده راه تربيت و وليعصر تبريز

پژوهش حاضر با هدف بهبود كيفيت ادراك پياده‌راه‌هاي شهري با استفاده از مؤلفه‌هاي حسي شهروندان گرفته تا با در نظر گرفتن ادراكات شهروندان پيشنهادهايي براي ساماندهي اين فضاها ارائه نمايد. پژوهش حاضر از نظر ماهيت، از نوع پژوهش‌هاي كمّي و ازنظر نحوه‌ي گردآوري داده‌ها، از نوع پژوهش‌هاي ميداني محسوب مي‌شود. جامعه‌ي آماري پژوهش را تمامي مخاطبان (ساكنان، شاغلان و بازديدكنندگان، درمجموع 84240 نفر) تشكيل داده است. با استفاده از فرمول كوكران و به روش تصادفي ساده 380 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب‌شد. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده گرديد. پايايي پرسشنامه با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ 0.893 براي تربيت و 0.889 براي وليعصر به دست آمد. نتايج حاصل از آزمون تحليل عاملي منجر به كاهش 55 متغير به 24 متغير و 4 عامل در هر دو پياده راه شد. با توجه به عامل‌هاي بارگذاري شده، با توجه به متغيرهاي بارگذاري شده ميتوان عامل‌هاي چهارگانه را بنام‌هاي عامل حس بينايي، حس چشايي و بويايي، حس شنوايي و حس لامسه نام نهاد. همين چهار عامل براي پياده راه وليعصر به ترتيب اهميت عبارت‌اند از عامل كيفيت بصري، عامل چشايي، عامل بينايي و عامل چندگانه. درمجموع چهار عامل توانايي تبيين توانايي تبيين اين 85.1 درصد از تغييرات واريانس پياده راه تربيت و 72.06 درصد از تغييرات واريانس پياده راه وليعصر را دارند. همچنين نتايج آزمون كاي اسكور و تحليل مسير نيز نشان داد كه كيفيت ادارك ذهني در سطح معناداري 0.95 بين دو پياده راه وجود دارد. در نهايت پيشنهادهاي كاربردي متناسب با نوع ادراك ذهني شهروندان ارائه گرديد.