بررسي نقش سيستم‌هاي غير فعال خورشيدي در ساختمانهاي صفر انرژي شهري، جهت آسايش و كاهش مصرف انرژي (مطالعه موردي: وليعصر شهرتبريز)

در حال حاضر حدود 40% انرژي جهان توسط ساختمانها مصرف مي‌شود كه اين منجر به افزايش انتشار دي اسيد‌كربن شده و محيط زيست را با خطر مواجه مي‌سازد. بنابراين در دهه‌هاي اخير تلاش‌هاي قابل توجهي در مورد ساختمانهاي تقريباً صفر انرژي انجام داده است. استفاده حداكثر از نور طبيعي روزانه مي‌تواند منجر به كاهش مصرف انرژي سرمايشي و گرمايشي در فضا مي‌شود. در اين راستا استفاده از سيستم‌هاي غيرفعال در پوسته ساختمان‌هاي شهري به عنوان عنصري معمارانه تأثير بالايي در جهت افزايش آسايش كاربران و همچنين كاهش مصرف انرژي خواهد داشت. بنابراين هدف از مقاله حاضر بررسي تاثيرات اجراي انواع سيستم‌هاي غير فعال (جذب مستقيم، ديوار ترومب، گلخانه) در ساختمانهاي شهري صفر انرژي، جهت بهبود شرايط آسايش كاربران (توزيع يكنواخت نور روز) و پايين آوردن ميزان مصرف انرژي مي‌باشد. روش تحقيق حاضر بصورت توصيفيتحليلي و از نوع كاربردي مي‌باشد. بررسي‌ها در وليعصر شهر تبريز با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي، محاسبات رياضي براي دست يابي به ميزان تابش خورشيدي بر سطح زمين در سايت مورد نظر و همچنين شبيه‌سازي در نرم‌افزار Design Builder و مطالعات ميداني انجام شده است. با توجه به نتايج به دست آمده براي فاكتور نور روز، توزيع شدت روشنايي در ميان مدل‌هاي (در جذب مستقيم) C، (در ديوار ترومب) G، (در گلخانه اي) L نسبت به ساير سناريوها به صورت مناسب تري بوده است. همچنين ميزان مصرف انرژي در اين سه مدل نهايي به ترتيب توانسته است تا 10، 40 و 20 درصد كاهش يابد.