عملكرد مولفه‌هاي زمين‌ساختي و ليتولوژيكي در بيلان آبي حوضه آبريز رودك

يكي از مهمترين متغيرهاي هيدرولوژيكي در حوضه آبخيز شناخت دبي جريان پايه است. در اين تحقيق از مدل جامع حوضه آبخيز SWAT و مولفه‌هاي زمين شناختي براي شناخت بيلان آبي استفاده شده است. در اين مدل با ورود نقشه‌هاي طبقات ارتفاعي، كاربري اراضي و خاكشناسي از اطلاعات هواشناسي براي شبيه‌سازي يك دوره بلند مدت سي‌ساله (1981-2011) استفاده گرديد. سپس در محيط SWAT-CUP اقدام به واسنجي مدل براي يك دوره 8 ساله (2000-2007) و صحت‌سنجي سه ساله (2008-2010) شد. براي ارزيابي، از معيارهاي ضريب تعيين وزني و ضريب كارايي ناش-ساتكليف استفاده گرديد. شاخص براي تخمين دبي در مرحله واسنجي 0.6 و صحت‌سنجي 0.51 بوده كه نشان از دقت قابل پذيرش مدل دارد. براساس بيلان آبي، بيش از 72 درصد بارش تبخير گرديده و رواناب حوضه 3.7 درصد است. جريان زير قشري در جهت شيب، به سمت خروجي حوضه، 20.27 درصد و 1.93 درصد از بارش وارد سفره هاي مشترك آب زيرزميني شده و تنها 0.12 درصد به عمق نفوذ مي‌كند. به منظور بررسي اثر عوامل زمين ساختي و سنگ شناختي، از مولفه هاي شكستگي ها، جهت شيب لايه‌ها و ليتولوژي كلي واحدهاي سنگي استفاده شد. هم راستا بودن شيب لايه بندي با جهت مسير رودخانه زهكش كننده حوضه و وجود گسل لتيان در مسير زهكش، تاثير بسزايي در خروجي رودخانه دارد. همچنين براساس ساختار سنگ شناسي، پس از نفوذ بارش در لايه‌هاي سنگي، گسل‌ها آب را به صورت جريان زير قشري منتقل مي‌كنند. بخش اندكي از جريان، به سفره عميق منتقل مي‌شود. لذا مي‌توان بيان كرد كه جريان زيرقشري تامين كننده آب در حوضه رودك است.