بكارگيري الگوريتم تك كاناله در تحليل جزيره حرارتي منطقه شهري

افزايش جمعيت و توسعه شهرنشيني و به تبع آن كاهش مناطق جنگلي سبب افزايش ميزان دماي سطح زمين در مناطق شهري شده كه در نتيجه جزيره حرارتي شهري ايجاد مي‌گردد. جزاير گرمايي شهر، يكي از عواملي است كه هم‌زمان با توسعه شهر اهميت پيدا كرده و امروزه مي‌توان با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي به محاسبه و ارزيابي آن پرداخت. اهداف اين پژوهش شامل ارزيابي نقطه‌اي تغييرات دما، ارتباط كاربري اراضي، پوشش گياهي، ترافيك و تيپ‌هاي خاك با دماي سطح زمين در شهر ساري و روند تغييرات مكاني آن در طي دو بازه 1988 و 2018 مي باشد. به اين منظور از تصاوير سنجنده TIRS و TM لندست 5 و 8 در بازه زماني 30 ساله (1988_2018) جهت بررسي تغييرات جزيره حرارتي و محاسبه دماي سطح زمين، باالگوريتم تك كاناله استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه در طي دوره 30 ساله با كاهش 235.3 هكتاري از فضاي سبز و افزايش 34 درصدي سطح اشغال اراضي شهر ساري وسعت جزاير حرارتي به ميزان 21.83 % افزايش يافت. همچنين با توجه به مقدار Pvalue كمتر از 0.05 نشان دادكه رابطه معني‌داري بين شاخص پوشش گياهي و سطح اشغال شهر با دماي سطح زمين وجود دارد و مي‌توان استدلال كرد كه تغييرات كاربري اراضي، پوشش گياهي و ترافيك كه ناشي از افزايش جمعيت و تغيير كاربري اراضي است، از عوامل اصلي افزايش تغييرات مكاني در جزاير حرارتي شهر ساري مي‌باشند.