ارزيابي ناهمگوني مكاني در كيفيت بوم‌شناختي با استفاده از فن‌آوري سنجش‌ازدور (مطالعه موردي: حوضه آبخيز قره‌سو)

محيط زيست در حال تجربه تغييرات مختلف محيط زيستي است كه هم منشأ انساني و هم منشأ طبيعي دارند. تغييرات كاربري زمين در حوزه قره سو، نياز به مطالعه درباره كيفيت بوم شناختي اين منطقه را نشان مي دهد. در اين مطالعه، شاخص سنجش‌ازدوري كيفيت بوم شناختي (RSEI) بر اساس چارچوب فشاروضعيتپاسخ و با استفاده از داده هاي ميانگين تصاوير تابستانه ماهواره لندست در سال هاي 1368 و 1397 ( سنجنده هاي ETM+/OLI/TIRS)، براي ارزيابي تغييرات كيفيت بوم شناختي در حوزه قره سو استان گلستان استفاده شد. شاخص هاي مورد نياز براي استخراج شاخص كيفيت بوم شناختي با ايجاد شاخص فشار محيط زيستي (NDBI)، شاخص وضعيت (NDVI) و شاخص هاي پاسخ اقليمي محيط به تغييرات (LST و LSM) از سامانه گوگل ارث انجين انجام شد. در اين پژوهش پس از تهيه شاخص هاي پايه، با استفاده از تحليل مؤلفه‌هاي اصلي، وزن هر شاخص تهيه و سپس شاخص كيفيت بوم شناختي بر اساس مؤلفه اول تحليل مؤلفه‌ها اصلي تهيه شد. تحليل تغييرات مؤلفه اول با استفاده از روش آستانه گذاري نشان از افت كيفيت بوم شناختي دارد؛ به‌طوري‌كه ميانگين شاخص RSEI در سال 1368، 0.57 حاصل شد و در سال 1397 اين مقدار به 0.48 رسيد كه نشان دهنده كاهش مقدار RSEI است. همچنين ميزان طبقه خيلي خوب در سال 1368، 32821.83 (16.267 درصد) و در سال 1397، 36879.66 (18.27 درصد)  است. نتايج تحليل مكاني نشان داد كه مقدار ضعيف كيفيت بوم شناختي شاخص RSEI در بخش هاي شمالي منطقه رخ داده است كه به دليل رشد سريع مناطق انسان ساخت بوده است. اين تغيير در افزايش شاخص مناطق انسان ساخت در اين مناطق مشخص است.