تأثير معماري فضاهاي ورزشي تحت پوشش شهرداري تهران بر ميزان گرايش شهروندان به فعاليت‌هاي ورزشي

هدف پژوهش بررسي معماري فضاهاي ورزشي تحت پوشش شهرداري تهران بر ميزان گرايش شهروندان به فعاليت‌هاي ورزشي بود. روش تحقيق توصيفي همبستگي بود. جامعۀ آماري پژوهش ورزشكاران شهر تهران بودند. نمونۀ آماري، مشتريان مجموعه‌هاي ورزشي 5 منطقۀ شهري از بين 22 منطقه با توجه به موقعيت جغرافيايي قرارگيري آنها در شمال، جنوب، شرق، غرب و مركز، شامل مناطق 1،5،6،8،20 بودند. روش نمونه‌گيري تصادفي و در دسترس، همچنين حجم نمونه متشكل از 250 نفر بود. ابزار گردآوري، پرسشنامۀ محقق‌ساخته‌اي بود كه روايي صوري و محتوايي آن توسط 9 نفر از استادان مديريت ورزشي و معماري بررسي و سپس در بين نمونۀ موردنظر پخش شد. پايايي پرسشنامه با استفاده از آلفاي كرونباخ 0.76 محاسبه شد. همچنين از الگوريتم پي ال اس براي آزمودن فرضيات استفاده شد. خروجي نرم‌افزار حاكي از اين بود كه تمامي متغيرها تحقيق اثر مثبتي بر گرايش شهروندان به اماكن ورزشي تحت پوشش شهرداري تهران داشت. به‌طور كلي مي‌توان گفت معماري و نحوۀ طراحي اماكن ورزشي بر جذب و گرايش شهروندان به فعاليت‌هاي ورزشي ثمربخش است و متوليان امر هنگام طراحي بايد به معماري اماكن براساس فرهنگ، نحوۀ دسترسي و ساير شاخص‌هاي به‌دست‌آمده توجه ويژه كنند.