تأثير ماده 2- فنوكسي اتانول به عنوان ماده بيهوش كننده بر فاكتورهاي استرسي ماهي قرمز (Carassius auratus)

با توجه به عوارض اجتناب پذير داروهاي بيهوشي در آبزي پروري، بررسي فاكتورهاي استرسي در ماهي يكي از راه هاي مناسب براي شناسايي اثرات جانبي آنها است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر دوزهاي مختلف 2فنوكسي اتانول به عنوان بيهوش كننده، بر سطح شاخص‌‌هاي استرسي (گلوگز و كورتيزول) مي‌‌باشد. زمان القاء بيهوشي و ريكاوري اين ماهي، در غلظت هاي موثر 0.1، 0.3، 0.5 و 0.7 ميلي ليتر در ليتر2فنوكسي اتانول بررسي شد. نتايج نشان دادند كه قرار گرفتن در غلظت هاي پايين اين ماده بيهوشي (0.1 و 0.3) موجب مي شود تا بيهوشي عميق در مدت زمان بيشتري رخ دهد و زمان ريكاوري آن كمتر شود و بالعكس. در غلظت هاي 0.1 و 0.3 ميلي ليتر در ليتر اين ماده سطح كورتيزول پلاسما به طور معناداري نسبت به گروه شاهد افزايش يافت و در غلظت هاي بالاتر (0.5 و 0.7) سطح كورتيزول به طور معناداري كاهش يافت (P 0.05). با توجه به نتايج بدست آمده، استفاده از غلظت هاي پايين تر 2 فنوكسي اتانول (0.1 و 0.3 ميلي‌ليتر بر ليتر) باعث ايجاد استرس در ماهيان مي‌‌گردد. لذا، مقادير بالاتر (0.5 و 0.7 ميلي‌ليتر بر ليتر) اين ماده بيهوش كننده جهت بيهوش كردن ماهي قرمز پيشنهاد مي‌‌گردد.