حريم ممنوع علم كجاست ؟ تاملي در حوزه معنايي و دلالت چهار واژه قرآني

بشر كه در تلاش براي پيشرفت و سلطه بر جهان پيرامون، گاهي مقهور موانع زماني، مكاني و معرفتي شده است در مقام مقايسه با ميزان پيشرفت انسانهاي نخستين، خود را موفق و بعضا در نقطه پايان و مرز نهايي پيشرفت مي داند حال آن كه گذر زمان و كشف و كسب دانسته هاي جديد همواره با پديدار شدن مجهولات تازه همراه بوده است؛ از اين رو بشر در سير تلاش و تكاپوي پيوسته، خود را در مقابل اين پرسش مي بيند كه كدام حريم علم است كه از دسترس او خارج است و ديگر نبايد براي ورود در آن ساحت، خود را به زحمت بياندازد. اين پرسش محور بحث در اين گفتار قرار گرفته است و با اتكاء به معرفت قرآني و بررسي معناشناسانه حوزه معنايي واژگان قرآني و التفات به مباحث فلسفه علم به اين برونداد منتهي شده است كه بجز علوم خاص ذات حق تعالي و علومي كه به اذن الهي براي هميشه در پرده غيب قرار گرفته است، ساير علوم بالقوه در دايره تسخير بشر قرار دارد و انسان به اقتضاي «مقام خلافت» و «امر به استعمار زمين» براي تحقق اراده خداوند متعال بايد تلاش خود را براي دستيابي به آن علوم به كار بگيرد.