واكاوي جايگاه پيوندهاي روستايي ـ شهري در توانمندسازي بهره‌برداران كشاورزي در راستاي امنيت غذايي پايدار (موردمطالعه: سكونتگاه‌هاي روستايي جنوب شرق استان تهران)

بين كانون‌هاي شهري و روستايي انواع گوناگون جريان‌ها و تعاملات فضايي وجود دارد. قوت و كم‌تواني، نوع و كيفيت تعامل روستايي-شهري همواره دچار تحول بوده و از پتانسيل‌هاي پنهان و آشكار فراواني برخوردار است. سال‌هاي طولاني است كه آگاهي بسيار از مسئله پيوندهاي روستايي-شهري به‌گونه‌اي فراگير وجود داشته است؛ اما پتانسيل‌هاي نهفته در جريان‌ها و تعامل فضايي آن‌ها بيشتر ناشناخته، رهاشده و ناديده انگاشته شده است. بر اين شالوده، اين مقاله رابطه بين بهبود پيوندهاي روستايي-شهري براي توانمندسازي بهره‌برداران كشاورزي در امنيت غذايي پايدار روستاهاي جنوب شرق استان تهران را آشكار مي‌سازد. براي تبيين اين موضوع، 400 پرسشنامه در بين بهره‌برداران كشاورزي به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تكميل شد. يافته‌هاي اين پژوهش كه به روش توصيفي-تحليلي است، بيانگر تأثير مثبت اين پيوندها بر مشاركت بهره‌برداران كشاورزي در سرمايه‌گذاري، دسترسي به منابع، بازاررساني محصولات است. يافته‌ها بهبود شاخص‌هاي جريان فضايي براي توانمندسازي و امنيت غذايي را آشكار ساخت. به سخن ديگر، بهبود شاخص‌هاي جريان‌هاي فضايي، مشاركت بهره‌برداران كشاورزي را براي توليد در زمينه‌هاي گوناگون و فعاليت‌هاي متنوع كشاورزي و غير كشاورزي تسهيل مي‌كند كه پي آيند آن بهبود ميانگين ابعاد امنيت غذايي پايدار است. در اين ارتباط اتخاذ سياست‌هاي مناسب و بازنگري در نظام سياست‌گذاري در راستاي توجه بيشتر به پتانسيل پيوندهاي روستايي ـ شهري براي بهبود امنيت غذايي پايدار پيشنهاد مي‌شود.