آزادي و كنترل محيط مصنوع در جمهوري اسلامي

نظام جمهوري اسلامي مانند ساير نظام هاي سياسي در تلاش براي يافتن الگويي مناسب براي محيط است تا از طريق آن تحقق مقاصد سياسي خود را امكان پذير سازد. از آنجا كه مقاصد سياسي هر نظام متأثر از بينش آن دربارۀ اصالت فرد يا اجتماع است، نقش اين موضوع در الگوي محيطي مناسب براي جمهوري اسلامي نيازمند تعمق و بررسي است. به اين منظور اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه آزادي و كنترل محيط در جمهوري اسلامي متأثر از چه عواملي است و بايد از چه الگويي تبعيت كند؟ لذا اين پژوهش با هدف بررسي مفاهيم اصالت فردي و اجتماعي در نظام جمهوري اسلامي و معرفي الگوي محيطي مناسب براي تحقق مقاصد آن به انجام رسيده است. روش اين پژوهش مطالعۀ تطبيقي است كه با ابزار استدلال منطقي به بررسي انواع نظام هاي حاكميتي و حالت هاي گوناگون محيط در آن پرداخته است و دست آخر به معرفي الگوي محيطي مناسب براي نظام جمهوري اسلامي پرداخته است. در گام اول، به بررسي انواع محيط در نظام هاي ليبرال و سوسيال بر اساس نحوۀ اصالت بخشي آنها به فرد يا اجتماع پرداخته شده است. در گام دوم، اصالت فرد يا اجتماع در انديشۀ جمهوري اسلامي مورد بررسي قرار گرفته و نقش اين باور در پيدايش محيط معرفي شده است. در گام سوم، محيط هاي چندسرشتي به عنوان الگويي كارآمد براي بيان ويژگي هاي محيط آزاد مطالعه شده در جمهوري اسلامي معرفي شده اند. در بررسي هاي انجام شده محيط در جمهوري اسلامي، متأثر از باورهاي ديني از آزادي هاي فردي و ضرورت هاي اجتماعي پيروي مي كند كه در بستر فرهنگ تحقق پيدا خواهد كرد؛ در نتيجه، مقاصد نظام جمهوري اسلامي در تحولات محيطي از طريق بستر فرهنگي جامعۀ ديني محقق خواهد شد. از اين رو ديدگاه هاي محيطي كه بيانگر ايجاد خصلت هايي چند سرشتي در محيط هستند براي نظريه پردازي در زمينۀ كيفيت پيدايش و تحولات محيط در جمهوري اسلامي الگو قرار داده شد. در نهايت اين نتيجه به دست آمد كه محيط آزاد مطالعه شده الگوي محيطي مناسب براي تحقق هر دو نوع اصالت هاي فردي و اجتماعي در جمهوري اسلامي است كه از طريق منطقه بندي هاي هويتي در محيط و بر اساس فرهنگ و الگوهاي معماري اصيل هر منطقه محقق مي شود. در اين حالت محيط آزاد مطالعه شده همزمان پاسخگوي ضرورت هاي حاكميت، سليقه و خواست فردي مردم و شرايط زماني و مكاني محيط است.