بررسي و نقد آراء سهروردي در خصوص مسئله شر

سهروردي در مواجهه با مسئله شر، با كاربست مفاهيم فلسفي و ارائه تبيين‌هاي فلسفي، در صدد است نشان دهد كه خداوند و كل آفريده‌هاي او خير هستند، نظام احسن در جهان حاكم است، و ثنوي‌گرايي باطل است. او شرّ را عدمي مي‌داند كه به وجود نقص در معلول‌ها بازمي‌گردد و نيازمند علت جداگانه نيست. ميزان اين نقص با توجه به نزديكي يا دوري يك موجود از خداوند معين مي‌شود. اگر خداوند در صدد جلوگيري از تحقق نقص باشد، لازم مي‌آيد كه هيچ موجودي را نيافريند، كه اين مستلزم از دست رفتن خيرهاي برتر خواهد بود. به نظر مي‌رسد اين نظريه فاقد توانايي لازم براي اثبات يا تأييد اموري باشد كه ادعايشان را دارد. سهروردي وجود خداوند را پيشفرض مي‌گيرد، در نظريۀ خود هر گونه شرّي را به شرّ مابعدالطبيعي فرو‌مي‌كاهد، و براي خود قائل به معرفتي بسيار بالا نسبت به فعل الهي است، كه اين موارد نظريۀ او را ناكارآمد مي‌سازد.