بازشناسي مفهوم نبوت و برخي از لوازم و توابع آن در قرآن كريم و عهد عتيق

نبي از ريشه نبأ به معني خبرآورنده و نبوت به ضم نون جايگاهي همراه با علو شأن و مرتبتي والاست. نبوت در قرآن كريم شامل مرداني است كه واجد صفات بارز و واسطه فيض الهي مي باشند. اين مسئوليت در عهد عتيق برعهده زنان و مرداني است كه از نظر روحاني برتر از سطح مردم عصر خود بودند. مقاله حاضر در سه بخش تدوين شده است. مفهوم نبوت و لوازم و توابع آن در دو كتاب قرآن كريم و عهد عتيق به تفكيك تشريح، و در بخش سوم مورد تحليل و بررسي تطبيقي قرار گرفته است. در بررسي مفهوم نبوت در دو كتاب مقدس، مشخص گرديد كه وجوه اشتراك در شخصيت و سيره پيامبران بيش از وجوه افتراق است. موارد اختلافي متأثر از مراتب و شرايط عصر پيامبران و نيز ناشي از برداشت پيروان آنان مي‌باشد. ارايه تصويري متناقض در ساختار شخصيتي پيامبران كه در برخي موارد در عهد عتيق مشاهده مي شود، محل تأمل و صرفاً از سوي پيروان و معاندان، بر كتاب مقدس تحميل شده است. طبعاً تقويت وجوه مشترك در احكام، شريعت و مفهوم نبوت، بستري مناسب براي مطالعات تطبيقي و هم زيستي و تعامل بيشتر پيروان دوكتاب مقدس است.