توسعه مدلي كاربردي براي بهينه‌سازي مخازن ضربه‌گير و محفظه‌هاي هوا در سامانه‌هاي انتقال آب

از متداول‌ترين راه‌هاي مقابله با ضربه قوچ و كاويتاسيون در سامانه هاي انتقال آب، استفاده از مخازن ضربه‌گير و محفظه‌هاي هوا است طراحي بهينه اين دو تجهيز حفاظتي مي‌تواند اقدامي مؤثر در كاهش هزينه‌هاي مربوط به ساخت و بهره‌برداري از يك سامانه انتقال آب محسوب شود. در اين مقاله، نرم‌افزاري كاربردي با قابليت شبيه‌سازي و بهينه‌سازي همزمان اين تجهيزات حفاظتي ارائه شده است. براي شبيه‌سازي رفتار هيدروليكي سامانه در شرايط گذرا از روش خطوط مشخصه و براي بهينه‌يابي تعداد، ابعاد و موقعيت قرارگيري مخازن ضربه‌گير و محفظه‌هاي هوا از الگوريتم ژنتيك استفاده شده است. قيود و محدوديت‌هاي اين مسئله بهينه‌سازي شامل كنترل فشارهاي منفي و مثبت در محدوده مجاز براي جلوگيري از وقوع كاويتاسيون و ضربه قوچ است براي ارزيابي عملكرد مدل پيشنهادي، يك سامانه انتقال آب مشهور در تحقيقات پيشين، به‌عنوان مطالعه موردي انتخاب شده است. نتايج اين مقاله نشان مي‌دهد كه مدل پيشنهادي، علاوه بر آنكه حداقل و حداكثر فشار در گره هاي سامانه را به مقادير مطمئن‌تري مي‌رساند، هزينه‌هاي مربوط به ساخت مخازن ضربه‌گير و محفظه‌هاي هوا را نيز 17 درصد كاهش داده است.