برآورد تبخير و تعرق گياه نيشكر با استفاده از الگوريتم SEBAL و SEBS (مطالعه موردي كشت و صنعت اميركبير)

تبخير يكي از پارامترهاي مهم در مديريت پيكره‌هاي آبي، تغييرات تراز آب در آنها و محاسبه بيلان آب است كه برآورد دقيق آن با مشكلات و پيچيدگي‌هاي خاصي روبه‌رو است. توجه به محدوديت روش‌هاي فيزيكي و تجربي برآورد تبخير، استفاده از فناوري سنجش از دور به‌دليل امكان برآورد مكاني اطلاعات و همچنين حداقل كردن استفاده از داده‌هاي هواشناسي مي‌تواند كاربرد وسيعي در محاسبه تبخير داشته باشد. الگوريتم‌هاي زيادي براي برآورد تبخير و تعرق با استفاده از فناوري سنجش از دور توسعه داده شده‌اند. از جمله اين الگوريتم‌ها، SEBAL و SEBS هستند. در اين پژوهش با استفاده از اين الگوريتم‌ها براي محاسبه آلبيدوي سطح، دماي سطحي و شاخص وضعيت پوشش گياهي از داده‌هاي ماهواره‌اي چندطيفي و اطلاعات هواشناسي مانند درجه حرارات، ساعت‌هاي آفتابي، باد، فشار بخار اشباع، رطوبت خاك و غيره استفاده و درنهايت تبخير تعرق در كشت و صنعت نيشكر واحد اميركبير واقع در جنوب غربي خوزستان، محاسبه و نقشه‌هاي تبخير تعرق براي سال 1397 تهيه شد. همچنين تبخير تعرق واقعي با استفاده از روش Priestly Taylor محاسبه شد و با روش SEBAL و SEBS مورد مقايسه قرار گرفت. تفاضل مطلق براي الگوريتم SEBAL در دوره‌ مورد تحقيق بين 0/1 تا 0/27 متغير بود و براي الگوريتم SEBS اين مقدار از 0/09 تا 19/2 به‌دست آمد كه براي هر دو الگوريتم قابل قبول است اما نتايج نشان مي‌دهد الگوريتم SEBAL كارايي قابل قبول‌تري نسبت به الگوريتم SEBS دارد.