ارزيابي نقش شاخص‌هاي كمي و كيفي دشت و آبخوان در مكان‌يابي بهينه حوضچه‌هاي تغذيه مصنوعي (مطالعه موردي دشت خانميرزا، استان چهارمحال‌ بختياري)

دشت خانميرزا در استان چهارمحال و بختياري يكي از دشت هاي حاصلخيز كشور است كه در آن كشاورزي رونق بسياري دارد. اما كمبود بارش طي ساليان اخير و برداشت بي رويه از چاه هاي موجود در منطقه، باعث كاهش سطح آب در چاه هاي برداشتي و حتي پديده فرونشست زمين شده است. ازسوي ديگر استفاده زياد از كودهاي شيميايي به خصوص كودهاي نيتراته و كاهش حجم آب در آبخوان ها، باعث افزايش ميزان املاح و مواد شيميايي در آب زيرزميني آن دشت شده است. بنابراين اهميت ايجاد حوضچه هاي تغذيه مصنوعي به‌عنوان يكي از راهكارهاي احياي آبخوان در اين دشت بيش از پيش آشكار مي‌شود. در اين مطالعه، براي شناسايي مكان هاي مناسب ساخت حوضچه تغذيه، 12 عامل تأثيرگذار در انتخاب محل احداث حوضچه‌هاي تغذيه مصنوعي شناسايي و وزن آنها نسبت به يكديگر با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) مشخص شده‌ است. در ادامه با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)، تمامي لايه هاي توليد شده روي هم قرار داده شده و مكان هاي مناسب و اولويت دار شناسايي شده اند. ويژگي مكان هاي بهينه شناسايي شده در اين پژوهش در راستاي استفاده از پساب كشاورزي است. مطابق با يافته هاي اين تحقيق از ميان تمامي عوامل، افت تراز آب زيرزميني بيشترين وزن (40 درصد) و شيب زمين با توجه به وجود شاخص نزديكي به آبراهه‌هاي موجود به‌عنوان يك معيار مستقل كمترين وزن را به‌خود اختصاص داده و مكان‌هايي با وسعت حدود 18 كيلومتر مربع واقع در نواحي شمالي و شمال غربي دشت خانميرزا در اولويت احداث حوضچه تغذيه قرار خواهند داشت.