بررسي وضعيت پرتوگيري شغلي و اعتبار برآورد دز فردي و لنز چشم با استفاده از تك دزيمتر فيلم بج براي پرتوكاران آنژيوگرافي در ايران

زمينه و هدف: در آنژيوگرافي، عدسي‌چشم ممكن است در معرض پرتو قرارگيرد و باعث ايجاد كاتاراكت شود. در ايران در حال حاضر براي ارزيابي دز فردي صرفاً از تك دزيمتر فيلم‌بج، زير روپوش‌سربي استفاده مي‌شود. در اين پژوهش هدف، بررسي وضعيت پرتوگيري شغلي و نيز اعتبار سنجش دز تمام بدن افراد و لنز چشم با استفاده از تك دزيمتر فيلم‌بج مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه، ميزان دز تمام بدن و عدسي‌چشم با استفاده ي تركيبي از دزيمتر فيلم‌بج و ترمولومينسانس براي 35 نفر از كاركنان بخش‌ آنژيوگرافي در سه بيمارستان منتخب زيرپوشش دانشگاه‌علوم‌پزشكي‌تهران و طي دو دوره ي دزيمتري اندازه‌گيري شد. براي اندازه‌گيري دز عدسي‌چشم از سه قرص دزيمتر ترمولومينسانس بر روي پيشاني و چشم راست و چپ، و براي اندازه‌گيري دز تمام بدن از روش دودزيمتري، از يك كارت TLD نصب‌شده روي سينه و روي روپوش‌سربي و يك فيلم‌بج روي سينه و زير روپوش‌سربي استفاده شد. يافته ها: ميانگين تقريبي دز ماهانه ي عدسي‌چشم و تمام بدن پرسنل آنژيوگرافي به ترتيب μSv 6/4 ±240/6 و μSv 3/3 ±120/3 به دست آمد كه مقدار متناظر براي دز ساليانه كمتر از سطوح توصيه شده توسط مراجع بين‌المللي است. علاوه بر اين، نسبت دز فيلم‌بج به دز تمام بدن و عدسي‌چشم به ترتيب برابر 0/35 و 0/51 با ضرايب همبستگي به ترتيب 0/97 و 0/5 به دست آمد. همچنين نسبت دز عدسي‌چشم به دز عمقي (TLD) بر روي روپوش سربي 1/18 با ضريب همبستگي 0/79 به دست آمد. نتيجه‌گيري: اگرچه استفاده از فيلم‌بج به تنهايي در زير روپوش‌سربي براي برآورد دز تمام بدن از دقت خوبي برخوردار است، اما اين دزيمتر به تنهايي براي برآورد دز لنز چشم مناسب نيست و لازم است از يك دزيمتر فردي بر روي روپوش سربي استفاده شود.